durdu bana...bende anladım dedim ve içten içe kanatırken içimi bu sonsuz bekleyişi kabul eder gibi ayrıldım o evden ve bir kaç gece konuştuk msnde sonra istanbula gitti okul açılmasına yakn ordan geldi ne msnde konuştuk nede dogru dürüst gördüm onu ...sonrada gördügü yerde konuşmamaya başladı benimle selam sabah yok görmemezlikten gelmeler ve benden kaçışlar hergün sessiz sedasız çekip gidişleri yıkıldım ilk önceleri içten içe yıkıldım dayandım sabır dedim ama taki olanları duyuncaya kadar...
benim yıkıntımı dışardan bakan herkes açık ve net görebiliyordu iştee ve melis abla gelip toparlanmamı mert için degmiyceni falan söyledi durdu.çok yakın arkadaşım ama işte hep kızların ahını alır o falan dedi karşı masamda oturuyordu tüm bunları söylerken ama bir kere bile dönüp bakmadı...ve ben unutamam dedim melis ablay abitmez bu kadar kolay dedim varsın sevmesin ama benim sevgime karışmayın dedim...oda üzülüyorum seni böyle gördügüme ve haketmiyo o böyle sevilmeyi ve inan umrunda degil dedi.hancer gibi geldişaplandı kalbimee yüregim yandı söndüü aama asıl beni yerle bir edecek şeyi söylememişti ve onuda söyledi başk bir kızla çıkıyor o dedi ingilizcecilerden dedi ve baktım diktim gözlerimi ona deli oldum bakmıyordu suratıma hissediyordum güçü yoktu öfkemi görecek ve sessizce kalktım masadan ve terkettim okulun arka kapısından çıkp arabaların arkasında agladım saatlerce gözlerimde yaş dinmedi melis abla geldi çigdem geldi en yakın dostum susturmaya çalıştılar ama deli gibi agladım hiç susmadan en sonunda dersi kaçırdık zaten çantamı kitaplarımı aldı çigdem sınıftan ve kalk gidiyoruz dedi nereye gidicem bu gözlerle gitmem die oturdum agladım saatlerce oda yurda götürdü sonunda beni ama hiç susmadım saatlerce yurda götürdü orda agladım yorganın içinde tek söyledigim söz de BEN BUNU HAKETMEDİM VE BEN BUNU HAKEDECEK NE YAPTIM OLDU artık konuşamıyordum hıçkırmaktan okadarda çok aglamıştımm... neden başkasıyla çıktıgını da biliyordum beni daha fazla ümitlendirip bekletmek

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 15 >>