bir ormanı görüyordum.
Siyah İstanbul’ da gecelerin bekçisiydim. Her şeyi,herkesi, ölüm korkusunu bile yendim ama bir tek senin şu zalim inadını yenemedim. Kat kat kilitler taktığın şu kalbini bir türlü açamadım.Sen benim her şeyimsin, canımsın hatta canımdan da yakınsın. Senin yanında olmak için nelerimi vermezim ki. İnan bana sensizken aciz şu canımdan bile geçerdim SEVDİĞİM.Deseler ki sevdiğin gözyaşlarında, sen ağlayınca yanında olacak o zaman hep ağlardım gözümdeki son bir damla yaşa kadar senin için harcardım. Sen bende vazgeçilmezsin, damarlarımda ki kanımsın. Senden vazgeçmemi bekleme. Biraz vicdan, biraz vicdan istiyorum çok şey mi? Kapındaki köpeğe gösterdiğin sevginin bin de birini versen razı olurdum. İnan kapındaki köpeğin olmaya razıydım.
Biliyorum bir gün mutlaka kavuşacağız. Bizi ayıran sebepler bizi bir gün buluşturacak. Randevumuzun saati ve yeri belli belki mahşer belki de Beykoz’daki çay evi. Kim bilir nerede, ne zaman buluşacağız. Ama emin ol buluşacağız. Nerde olursa olsun ben bekleyeceğim sende geleceksin. Ölsem bile unutma beni kesin gel ölmüş olsam dahi mezarımda bekleyeceğim.
Başında okunacak bir Fatiha’ya muhtaç bir ölüye bunu çok görme. Ben senin bir ormanı barındıran gözlerine yine bakacağım soğuk mezar taşıma dokun kalbimin atışını hissedeceksin.
Belki yokluğumda biraz ağlayacak biraz da güleceksin. Öldüğümü duyunca üzülürsün eski bir dosta üzüldüğün gibi. Ama lütfen randevuya gel, mezar taşıma dokun sana olan hasretimi hissedeceksin.
İçinden gelirse eğer bir fatiha okur gidersin.
SİYAH İSTNBUL şahidim olsun BEKLEYECEĞİM…….

<< 1 [2]