ve yeniden aynı il ve ilçelere yoğun iş seyahatlerine başladım. Mardin ve Kızıltepe'ye yaptığım her gezi, tüm sarsıcılığıyla onu yeniden anımsatıyordu bana…
Kızıltepe'ye gidişlerimde, dört yıl önce ilk kez görüştüğümüz o eczaneye hep dağıla dağıla bakıyor, onu her seferinde o öksüz ilçenin kuraklığında düşlüyordum; eczanenin içine baktığımda ise, ya başkaları oluyordu ya da hiç kimse…
Yine bir Mardin seyahatinde, kaldığımız otelin terasındaki restaurantta bir başka ilaç firmasının temsilcisi Ertuğrul'la günün yorgunluğunu atıyor, çayımızı yudumluyorduk. Mardin'in sınırlı bir alana yayılmış cılız ışıklarının onbeş km. kadar uzağında kalabalık ve canlı ışık kümeleriyle görünen Kızıltepe'ye dalıp gitmişti gözlerim.
O ışık kümesinin içinden yüreğini kemire kemire gelip geçmiş binlerden bir köy öğretmenini, Ceyhun Atuf'un şiirindeki öğretmeni yıllar sonra yine Mardinli bir yolculukta burkularak anıyordum… Dalgınlığım Ertuğrul'un dikkatini çekmişti; sorup üsteledi, ama hiçbir şey söylemek gelmedi içimden. Neyi, ne kadar anlatabilirdim… Sessizce sürüp giden yemek boyunca bir ara sordum:
“Sen İstanbullu muydun Ertuğrul?”
“Hayır, Amasralı,” diye yanıtlayınca şaşırıp kaldım… Ne garipti; yıllar sonra yine Mardin'de bir başka Sakaryalı…
Tam altı yıl sonra ilk kez, başından sonuna dek anlattım Ceyhun Atuf'un şiirindeki öğretmeni. Ertuğrul dikkatle dinledi. Sözümü bitirirken, “Onu bir daha bulamadım Ertuğrul,” dediğimde, Ertuğrul'un gözleri ıslaktı. Gözbebeklerine biriken yaşları akıtmamaya çalıştı…
“Kızkardeşim halen Amasra'da öğretmen. Tatile gidişimde onu mutlaka araştıracağım, söz veriyorum,” dedi. Sonra sustuk… O gece başka bir şey konuşmadık.
Bir ay kadar sonra Diyarbakır'da SSK Hastanesi doktorlarıyla poliklinik odasında sohbet ederken, içeri giren Ertuğrul hışımla çıkışıyordu:
“Neredesin kardeşim. Günlerdir arıyorum seni! Dışarıya çıkalım, sana çok önemli bir haberim var…”
Altı yıldır aradığım adresi bulabilmemin bu kadar kolay olacağını ummuyordum! Ertuğrul

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 17 >>