cebinden adresi çıkarmış bana uzatıyordu:
“Kız kardeşimle aynı okulda öğretmenlermiş. Daha ben araştırmamıştım ki, ikisi bir gün sohbet ederlerken, kız kardeşim benim bu kentte olduğumu söylemiş, yaptığım işi de. O da 'bir sor' demiş, 'o da bu işi yapıyordu, tanıyor mu acaba?' Kız kardeşim de bana telefonda sordu, ben de seni tanıdığımı söyleyince hemen adresini yazdırdı, al,” dedi.
Onu bulmuştum... Nihayet bulmuştum! Ama ne garipti ki, onu birlikte olduğum bir kadınla evlenmeye karar verdiğimiz günlerde bulmuştum…
Yine de o günün akşamı Ceyhun Atuf'un şiirindeki öğretmene kısa bir mektup yazdım. Mektubumda: “Aradan geçen altı yılın bizlerden çok şey alıp götürmüş olabileceğini” söyledim ve ekledim: “Yaşamımıza başka insanlar da girmiş olabilir. Bunca yıl sonra yeniden karşılaştığımızda ikimizin de birbirimizi eskisi gibi bulma umudu olmamalı.” dedim.
Mektubumun sonunda ise: “Yıllar sonra onu yeniden bulabilmenin sevincini, heyecanını yaşadığımı, ama birbirimizde bıraktığımız gibi güzel kalabileceğimizi ve hiç görüşmeyebileceğimizi” sözlerime ekledim.
Sonra yanıtını beklemeye koyuldum. Gelen mektubunda şunları yazıyordu:
“…Senden uzak geçen yıllar, yine hep seni özleyerek geçti. Bunca yıl sonra senden haber almak beni nasıl sevindirdi bir bilsen…
Askere gitmeden önce yazdığın o mektupta beni kırmıştın. Bana yazmadığın o bir aylık sürenin nasıl geçtiğini bilemezsin. Bir ay sonra gelen o havadan sudan şeylerle bütünleşen mektup ve bir anlık kızgınlık, beni o yalanları yazmaya itti… Şimdi beni bağışlamanı istesem affedebilir misin bilmiyorum.
Şenyurt'taki o mutsuz günlerimden sonra Ankara'ya tayinim çıkmıştı. Bir yıl geçmeden oradaki görevimden istifa edip özel bir lisede çalışmaya başladım. (…) Çalıştığım okulda Ertuğrul'un kardeşi Nursel'le tanışmıştım. Bir sohbet esnasında kardeşinin orada olduğunu ve tıbbi mümessillik yaptığını söyledi; arkadaşımın kardeşine anlattığın gibi, ben de seni Nursen'e anlattım. İnanılması ne zor bir tesadüf bu!
Söylemek

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 17 >>