psikolojikmiş; yüzümdeki kılların da nedeni. Yakında perhiz yapmaya başlayacağım, çok sıkı bir diyet uygulayacağım. Yüzümdeki kıllar için de Ankara'ya gideceğim. Şimdi alamıyorum, alsam artarlarmış. Ankara'da özel bir cihaz varmış…”
!!!!!!
Ceyhun Atuf'un şiirindeki öğretmenle karşımdaki kadın arasında hiçbir bağ kuramıyordum. Bu insanı yeni tanıyordum, ama anılardaki öğretmeni altı yıl ısrarla özlemeyi sürdürmüştüm. Düşlerimde büyütmüştüm onu; o büyüdükçe ben de onunla birlikte büyümüştüm. Onu dinlerken, ona bakarken büyük bir şaşkınlığı gizliyordum. O ise farkında bile değildi şaşkınlığımın. Kafamda yıllardır büyüttüğüm, güzelleştirdiğim o tapılası imaj, konuşmalarıyla daha da parçalanıyordu…
Artık bildiğim, altı yıl önce Ceyhun Atuf'un şiirindeki öğretmenin, düşlerde dur duraksız büyütülen o sevgilinin hiç olmadığı, belki sadece bir rüya olduğu ve hiç yaşanmadığıydı…
“Yazdığım o öykünün bir sanat değeri olmadığını biliyordum. Ama yayınlanması beni çok mutlu etmişti. Seni buldum şimdi ve bir daha bırakmak istemiyorum,” diyerek ellerime sarılıp hıçkırarak ağlamaya koyuldu…
Ağlayınca tedirgin oldum. Ona hayatımda bir başka kadının varlığından ve onunla evlenmeye karar verdiğimizden söz edemedim. Sadece onu teskin etmeye çalıştım. Teskin etmek için bazı boş vaatlerde de bulunamadım; sadece, “sus, ağlama artık” gibi sözcükler çıktı ağzımdan…
Sonra başını kaldırdı ve ıslak, kızarmış gözleriyle bana baktı:
“Biliyor musun ben ibadete de başladım. Senin de tanrıya inanman lazım; eskiden inanmazdın… İleride birlikte ibadet edebiliriz belki, değil mi?” diye gözlerime yalvarırcasına bakarak sorduğunda şaşkınlığım doruktaydı…
Kabul etmese de o akşam o kentten ayrıldım. Hazır olmadığı için onu bir daha aramayacağımı o gün, yıllar sonra, o ilk görüşmemizde söyleyemedim. Her şeyi dönüşümde ona bir mektupla yazmayı düşünüyordum. Bir yabancıya yazacaktım bu kez.
Uzun bir mektup gönderdim sonra; haberleşemediğimiz altı yıllık sürede yaşanan değişimlerin doğallığından,

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 >>