“belirtilen adreste bu isimde bir öğretmen yok” notuyla geri geldi. Onu mutlaka bulmak istiyordum. Bursa'dan Mardin PTT'sini bağlatarak okulunun numarasını edinip telefon ettim bu kez. Telefondaki görevli, tayininin Ankara'ya çıktığını söyledi; ama hangi semte, hangi okula gittiğini bilmiyorlardı…
Soracağım başka hiçbir yer yoktu. Gündelik hayatın sürgit telaşına kaptırdım kendimi. Onu unutmak zorunda olduğumu düşünüyor ve bu konuda kendimi ikna etmeye çalışıyordum. Gördüğüm, tanıdığım bütün kadınlarda onu arıyordum; ama değil mi ki herkes kendisiydi...
Sonra aradan bir yıl daha geçti…
Bir gün Bursa Kültürpark'ta bir kitap sergisinde baktığım sanat ve edebiyat dergilerinin birinin kapağında birden onun adını gördüm. Büyük bir heyecanla açıp oracıkta dergiyi okumaya başladım. Okumayı sürdürdükçe ürperiyor, bulunduğum kalabalıkta şaşkınlığımı belli etmemek için kendimi zor tutuyordum.
Ceyhun Atuf'un şiirindeki öğretmen, yıllar sonra “Oluşum” adlı bir derginin öykü ve şiir özel sayısındaki bir öyküyle “bizi” anlatıyordu. Öyküyü bitirdiğimde karmakarışık duygularla boğulur gibiydim… Bir an yüreğimin atışlarını orada bulunan insanların duyacağını sanıp kendimi dışarı attım. Berbat bir yağmur vardı. Rastladığım salaş bir meyhaneye girdiğimde sırılsıklamdım. Beni kimsenin göremeyeceği kuytu bir yere oturdum. Derginin sayfalarını aralayıp öyküyü yeniden buldum ve her satırını yeniden okudum.
Ceyhun Atuf'un şiirindeki öğretmen, nice yılın ardından şöyle yazıyordu o temiz dostluğun beslediği sevgiyi:
“Şenyurt'a geleli onbeş gün kadar olmuştu. Bataklıkların yoğun olduğu bir yerde adeta sivrisineklerin saldırısına uğruyorduk. Bacağım da bu yüzden mosmor olmuştu. Mardin'in bu şirin sınır bucağında sağlık ocağı bulunmadığı için tedavi de olamıyordum.
Cumartesi gününü bekleyip Kızıltepe'ye gittim. Sağlık ocağı ilçenin diğer ucundaydı. O kadar yolu göze alamamıştım. Topallayarak yürürken gördüğüm ilk eczaneden içeri girdim. Eczacı çocuk tezgâhın başında duruyordu. Ayağım

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 17 >>