OSMAN GELECEK

başlık:osman gelecek
erden
- I-

" Osman gelecek!" derdi Gülbeyaz. Pencerenin

perdesini aralayarak, dışarı bakardı, beyaz bir

küheylanın üstünde, ayaklarında körüklü çizme,

başında kasket, ve kahverengi spor pantolon, için-

de, beyaz bir gömlek, rüzgar gibi pencerenin

önünden geçişini anımsardı.

Yaşlı kadın, "Kızım Osman yok, öldü o, artık unut

kör olasının adını ağzına alma !"diye öfkeyle

söylenirdi.

"Hayır !Osman ölmedi, o yaşıyor,siz yalan

söylüyorsunuz !"derdi.

Kapıyı, açık bırakınca, dağlara vuruyordu ken-

dini.Dağda sarı papatyalar, dağ çiçekleri topluyor

eve getirip bir vazoya koyuyor, Osman gelecekmiş

gibi, yemek masasını süslüyor, sandalyeleri yerleş

tiriyor, sonra, aynanın karşısına geçip, dudağını

boyuyor, eflatın kazağını , gri eteğini giyiyor,

saçını yabani dağ çiçekleri ile süslüyordu. Babası

Temur ağa, " Avrat , bu kız kafayı yemiş, sakın

kapıyı açık bırakma, birisi alır götürür, namusumu-

za leke sürer diye tembih ediyordu evden çıkarken

II

Temur ağa, götürmediği doktor bırakmamış,

kutu kutu ilaçlar, iğneler, ve Almanya'dan getirttiği

özel iğnelerin bir faydası olmamıştı.

III

Akıl hastanesinde " Ağır Şizofreni " teşhisi ile

özel bir odada tutuluyordu Gülbeyaz. Ben de tesa-

düfen, o hastaneye tayin olmuştum. Hastanın öz

geçmişini öğrenmek, tedavide bize yol gösterdiğin

den, çocukluğundan başlayıp, erişkinliğine kadar

başından geçenleri öğrenmek için, kızın babasını

istedim.

Bir gün, odamın kapısı vuruldu, içeriye siyah

gocuklu, iri yarı, kıvıcık ,yer yer aklar olan ,seksen

yaşlarında, dağ adamlarına has, iri kemikli bir

adam girdi. Şapkası elinde, gülümseyerek :

" Doktur beg, ben Gülbeyaz'ın babasıyım !"dedi.

Yer gösterdim. Sandalyeye oturdu.

"Gızım nasıl doktur beg ? "

" Adınız ? "

"Temur doktur beğim !"

"Bak Temur ağa, kızın ağır bir deprasyon

geçiriyor, iyileşmesi, önce biz doktorlara

[1] 2 3 4 >>