.benim hikayem...

aşka hiç inanmayan hatta dalga geçen birisiydim.takii bende aşık olana kadar onunla tanıştıktan sonra herşey değişti birden bütün dünyam oldu.Ama uzun sürmedi 1 ay sonra benden uzaklaştı ve en yakın arkadaşımla çıktığını öğrendim.aldatılmıştım ilk darbe çok ağır gelmişti 8 ay arkasından ağladım ve birdaha aşık olmamaya söz verdim kendime.aradan 3 yıl geçti kendimi yalnızlığa alıştırmıştım ama gene aşk kapımı çalıyordu önceleri olmaz desemde gene direnemedim ve aşka teslim oldum.delice sevdik aşk yeminleri ettik evlilik hayalleri kurduk çok kavga edip barıştık ama her kavgada biraz daha kırıldım.Artık dayanamaz hale geldim ve ayrılmak istedim onu bırakmam gururuna dokunda ağır laflar etti daha da çok yaraladı beni.Şimdi aşktan tamamen soğudum yaşadığım olaylar beni çok yaraladı artık hayatıma kimseyi sokamıyorum gerçek aşkı bir türlü yakalayamadım sanırım ki hiçte yakalayamıycam oysa istediğim çok şey değil ki sonsuz sevgi ve güven beni sevdiğini belli etsin yeter ama olmuyor işte hayat bizim istediğimiz gibi gitmiyor bazen hüzünlü bazen sevinçli ben nedense hep hüzünlerini yaşadım hayatın şimdi aştan aşık olmaktan korkuyorum umarım birgün karşıma bu korkularımı yenmeme yardım edecek ve beni gerçekten sevecek birisi çıkar bu yaşadığım olaylardan çıkardığım ders ise hayatta kimseye güvenmemek size de önerim yaşadığınız bütün olaylardan kendinize ders çıkarın ve aynı yanlışları tekrarlamayın...