yaşlı bahçıvanı hatırlamış..Birde o gencecik,yakışıklı
delikanlıyı düşünmüş..Ve o an anlamış,neden o yaşlı bahçıvanı sevdiğini..O her şeye rağmen,papatyaya emek vermiş..Ona hiç bir zaman güzel olduğunu
söylememiş,ama onu aslında hep sevmiş....Papatya anlamış artık...Sevgi,emek
istermiş...Yere düştüğünde son bir kez düşünmüş sevdiğini...Teşekkür etmiş
ona içinden..Son yaprağıda kuruduğunda,biliyormuş artık....Gerçek
sevginin,söylemeden,yaşamadan ve asla emeksiz olmadan olmayacagını..

<< 1 [2]