ask


Bir piyanonun uyumlu ve yumuşak ritimleri gibi başlar insanın ruhunu okşamaya bu kelime. Sonralarında farkedersin ki bu sadece başlangıç fonudur, melodiler yavaş yavaş piyano solosunun ortalarına sürükler.. Sıklaşır melodiler. İşte o zaman anlarsın ki, ilk başta duyduklarınla hem aynı ruhu taşır, hem de kaosun içine sürükler usul usul.. O an bildiğin tek şey bu şarkının seni nerelere sürükleyeceğini bilmemendir, çünkü bu senin şarkındır.. Dünyada binlercesi olsa da, milyonlarca defa anlatılmış olsa da, o melodileri dinlemekle bir değildir. Merakın da melodilerle beraber başlar çekmeye seni.
Bütün bir maceranın ortasındasındır, bütün diyorum çünkü öyle bir şarkıdır ki bu, hangi notasında biterse bitsin uygun bir biçimde son bulur.. Unutturur bu şarkı sana hayatın diğer şarkılarını, dışardan bakanlar için trajiktir aslında, ama trajediyi bile unutmuşsundur.. Önceliklerin, değerlerin, kriterlerin, kısacası yaşamın geride kamıştır adeta. Bazen gelir aklına, uzaklaştırırsın. Kaçarcasına..
Şarkına çok şey eşlik edebilir, yağmurun sesi, onun parfümü, ya da bir nefes dolusu karbon monoksit. Her biri bir damla da olsa tat katar, bir tutam baharatın yemeğe kattığı lezzet gibi.. Hepsi güzel gelir sana, ve başlar güzellikler de seni çekmeye.. İşte başlamışsındır yavaş yavaş kör olmaya. Yavaş yavaş başlarsın hissetmeye kanının bileklerinden çekilişini.
Ta ki şarkı bittiğinde arkanda bıraktığın şeylerden sadece bir iki tanesinin kalıntılarını gördüğün zamana kadar.. Yanlışmış, ya da yanlıştı.. İkisi arasında büyük farklar var aslında. Ta ki birisini diyene kadar devam eder notalar kulağına çalınmaya.. Ve anlamını unuttuğun trajedi kendini öyle bir hissettirir ki, ağzından dökülmek isteyen kelimelerin hayata geçmesine bile mani olur..
Aşk insanoğluna bahşedilmiş en büyük nimetlerden bir tanesi, gösterir insana hayatın sayısız yüzünden önemli bir tanesini.
Gerçek aşk sevdiğinin mutlu olmasıysa, neden bırakmıyorsun ki?
Bırak ki kendi öğrensin bunları görünce

[1] 2 >>