görünce, ürperdi.

Yılanlı kaya, adı gibi uğursuz bir kayaydı. Yıllar

önce, bu kayanına altında geçen yoldan giden gelin

alayını , bir kayadan havalanan iri bir kartal , yasa

boğmuştu. Kartaldan ürken at, üzerindeki gelini

atmış, talihsiz kız ölmüştü. Elif, duvağının altından

pencereye bakıyor, gelin gittiği çiftiliğin hanımı

olacağı için, güzel düşler kuruyordu.

Birden, kayalardan kurşun yağmaya başladı.

Korumalar da yere yatıp karşılık verdi...

Behram Bey, vurulmuştu, ama vurulduğunu anla

mamıştı. Elif, çığlığı bastı. "Kan !" dedi..Vurulmuş

bey ! İmdaaat !" dedi..Hasan arabayı durdurdu

Arka kapıyı açtı. "Beyim ! İyi misin ?" dedi..Bey

hafif gülümsedi, sonra başı , yana düştü. Elif,

beyin üzerine kapandı.


* * * *

O gün, İnziloğlu çiftliğinde ağıt ve üzüntü

vardı. Elif, başına siyah bir eşarp bağlamış, gelen

lerin baş sağlığı dileklerini kabul ediyordu.

SON BÖLÜM

<< 1 [2]