AYRILIK KIRIK ACISI GİBİ

Severek ve isteyerek 6 ay boyunca görüştüğüm kişiyle ikimizin ailesinin karşı çıkmasına rağmen nihayet nişanlanmıştık. Zordu ama sonunda başarmıştık. çok mutluyduk Allahım sevdiğim ve istediğim insana kavuştumuştum ne güzel bir duyguydu. Hatta nişan törenine gitmeden önce de bir birimizin gözlerine bakarak kameranın çekim yaptığı bir anda "çak aşkım başardık işte" diyerek çıkmıştık bu yola. Artık iki aileyide yola getirmiştik. Ama ikimizde bir birimize çok uzak iki ilde işlerimiz gereği bulunmak zorundaydık. Aslında yüzük takıldıktan sonra bende de onda da ikimizinde farkında olduğu ama birbirimize itiraf edemediğimiz bir soğukluk olmuştu. Velhasıl kelam nişanımızı yaptık ve ertesi günü nişanlım çalıştığı yere geri döndü. Ben ise kala kalmıştım ailemin yanında. Gittikten sora bu soğukluk iyice artış göstermişti. Hatta 7. günü ben ayrılmak istediğimi söylemiştim ama o yuvarlak cevaplar vererek acele etmeyelim yanlış düşünüyorsun benzeri sözlerle beni devam etmeye ikna etti ama hiç birşey yolunda gitmiyordu. Nişandan 1,5 ay sonra ramazan bayramında nişanlımın ailesinin daveti üzerine ailemle birlikte onun memleketine gittik. 4 gün kaldım ama ikimizin içinde de saklamaya çalıştığı ama beceremediği bir mutsuzluk vardı. o dörtgün bana okadar uzun sürdüki, sanki aylarca orada kalmıştım. Zaten o geçen 1,5 ayıda çok güzel geçirmemiştik. Her gün telefonla görüşüyorduk ama güzel geçmiyordu tabiki konuşmalarımız, belki birbirimizi rencide edecek şeyler konuşmuyorduk ama sonuçta buz gibi hava estirmeyi başarıyorduk netice itibariyle. Parmağımdaki yüzüğü gördükçe deli oluyordum. Parmağımla yüreğim aynı şeyleri teyet etmiyordu. Parmağıma bakınca evet ben nişanlıydım ama yüreğime bakınca ben bir çıkmazdaydım diyordum. Hadi deliler kendini doktor, mühendis vb. hissederye bende kendimi nişanlı hissetmeye çalışıyordum sadece... Ve nihayet beklenen gün gelmişti 01.03.2007 tarihinde nişanlımla birlikte kuzenimin evinde msn de kameradan görüşürken ikimizde

[1] 2 3 >>