SABRINLA AŞIK ET KENDİNE

Hayat mutlaka ki zor, ama iyice zorlaştırmanın anlamıda yok. Zamanın geçtiğini bilmek ve acılarında, hüzünlerinde, mutsuzluklarında birgün elini eteğini çekip bizden kopup gideceğini, kolaylıkların, huzurun ve mutluluğun hiç beklenmedik bir anda kapımızı çalacağını bilmeli insan olan; 23 yıl boyunca sabırla beklemiştim evleneceğim insanı. Kim olduğunu bilmediğim insana 23 yıl boyunca hep sadık kalarak bekledim. Şunu biliyordum, birgün o karşıma çıkacak ve çıktığı zaman onun gözlerinin içine dürüstçe ve gözlerimi kaçırmadan baka bilmem için kendimi muhafaza etmeliydim en iyi şekilde.
Evet; beklememin ödülünü ben aldım, ama kolay olmadı tabiki. İnanılması zor ama ben eşimle netten tanıştım. 1 yıla aşkındır birlikteyiz. 8 aydır nişanlıyız. Çok şükür o kadar güzelki anlaşabilmek, anlayabilmek ve anlatabilmek...
Kader bu ya insanın karşısana beklenen kişinin nerden çıkacağı belli olmuyor işte. Biz çok güzel başladık ve çok güzel devam ediyorduk ama Erkek annesi yine devreye girdi ve bir sürü problem çıkarmaya başladı daha ilk nişanlanmamızdan önce, ama ben bunları hiç sorun etmedim, eşimin önünü iki de bir ısıtıp ısıtıp koymadım, yüzüne vurmadım, rencide etmedim, hep anlayışla karşıladım. Ailesinin eksikliğinin faturasını ona ödetmeye başlamadım. Şu bir gerçek ki ERKEKLER EVLENENE KADAR ANNELERİNİN, EVLENDİKTEN SONRA KADINLARININ ÇOCUĞUDUR, ONLARA BÜYÜK GİBİ DAVRANIRSANIZ KAYBEDERSİNİZ, hep onun ruhunu okşadım bu geçen sürede, tatlı dille her sorunu çözmeye çalıştım. Aramızdaki maddi uçurumu ona belli etmedim, çünkü o benim başımın tacı, onu bununla rencide etmedim Allah böyle birşey de nasip etmesin. Biz onunla yolaçıktığımızda zorluk, darlık, iyilik vb. her şeyi göze alarak başladık hiç bir şekilde onu yarı yolda bırakmam inşallah. Her gelen zorluğu olgunlukla karşılamak gerekiyor. Günümüzdeki evlilikler bunun için pamuk ipliğine bağlı değilmi, anlayışsızca erkeği bir rant gibi görüp,her istediğini almaya ve yaptırmaya çalışarak hem

[1] 2 >>