duvarda tanınmış ressamların tabloları vardı...

Ama, duvarda asılı, başı kasketli, omuzunda fişek-

lik, ve vurduğu kuşları koyduğu çanta belinde

asılı, kalın kaşlı, pala bıyıklı bir resim dikkatini

çekmişti.." Ertan, gülümseyerek, "Derviş amcam !"

dedi..."Kendisi müthiş nişancıdır, deli-dolu bir

adamdır...! Ama, severim kendisini, " Elif, amcasını

vurdurtan adamın resmine baktı, ama sinirlenme-

meye çalıştı...Ertan'a bunu nasıl söyleyecekti ?

Ertan, "Ne o ? Yüzün sarardı, yoksa rahatsızlan

dın mı ?"dedi..." Evden, sabah kahvaltısı yapmadan

çıktım, galiba, midem bulandı dedi...Ertan'ın annesi

gelmişti, kızı dikkatlice süzüyordu, " Ertan senden

bana bahsetti, ben şahsen oğlumun bizim aşiretten

bir kızla evlenmesini isterdim, ama oğlumun fikri-

ne de saygı duyuyorum !" dedi.." Taşradan gel-

mişsiniz galiba...! Yanılıyor muyum ?"

" Evet efendim...D....geldik....!"

Elif, i bir titreme tutmuştu....Sinirleri boşan

mıştı, " Şey...müsade ederseniz gitmek istiyorum

" Tabii kızım...Ertan, hanım kızı götür evine

dedi...Elif, "Teşekkür ederim Ertan, ben duraktan

bir otobüse biner giderim...Ertan, yalının kapısından

kızı uğurladı...

* * * *

Derviş Beyin, bir düğünde, içkiliyken, sebebi

bilinmeyen bir tartışma yüzünden , amcasını vur-

masını, yengesinin dul, iki çocukla ortada kalmasını

bir türlü hazmedemiyordu Elif...O günden sonra

Ertan'la olan ilişkisini kesti...Ertan, sebebini sor-

duğunda, " Amcamı vuran bir adamın yeğeniyle

evlenmem ben ! Beni unut Ertan !" dedi..

Ertan dondu kaldı, "demek vurulan senin

amcandı ?"

" Evet Ertan...! Çok sevdiğim Tevfik amcamdı

Not: Bu öykü, kan davasının iki gencin aşkına

nasıl mani olduğunu göstermek için yazılmıştır

<< 1 2 3 [4]