Ucumuz bir yerde .......Men V ve N............

Saat gece yarısını keçmişdi.Her kes yatmışdı.Heç kes yox idi etrafda.Bizi ise yuxu tutmurdu.Üçümüz:Men V ve N.Söhbet etmeye başladıq.Söhbet esnasında V-nin menden incik olduğunu başa düşürdüm.Mene her zaman yanımda olduğunu,mene doğrunu,sehvi ayırd etmek üçün yol gösterdiyini,menim yaxşlığımı istediyini,menimse her zaman ondan üz dönderdiyimi deyirdi mene.Hem de ele deyirdi ki,sanki meni danlayırıi.Men yenice onun doğru dediyini anlamağa çalışırdım ki,N söhbete müdaxile etdi.Sanki V-nin eşitmesinden qorxarcasına, mene pıçıldayaraq:"Sen eslinde haqlısan,senin başqa cıxış yolun olmayıb,eslinde sen ele etmeli idin,özünü günahlandırma"deyirdi.Men yene çaşırdım onlarin danışdıqlarından.Amma sanki V-nin mene üzgün güzlerle baxdığını hiss edirdim.N-nin ise sanki hiyleger meqsedler güden gözlerini mene zillediyini görürdüm.Amma hemin gün bir ömür menimle berebar olacaq o ikisinden birinin özüme dost teyin etmeli idim.Men eslinde onlardan hansının haqlı olduğunu,menim heqiqi dostum olduğunu her zaman bilirdim.N-nin bu sözleri heç de meni müdafie etmek üçün olmadığını her zaman bilirdim eslinde.Men bunu V-nin gözlerinde görürdüm hemişe .Çünki V menim VİCDANIM ,N ise NEFSIM idi.
İnsanı Biz yaratdıq ve nefsinin ona neyi vesvese etdiyini de bilirik. Biz ona şah damarından da yaxınıq.(Qaf suresi,16-cı aye)
Unutmayaq ki,Vicdanın sesi Allahın ,insanın içindeki sesidir.Allah bizleri ,"vicdanını özlerine müellim,nefslerini ise şagird teyin ednenlerden etsin"Amin!