Bizim eve, arvadıma paltarların, örtülerin söküklerinin tikilmesinde kömek eden bir derzi qadın gelirdi. Bu qadın bize geldiyi zaman kiçik oğlunu da yanında getirerdi. Men, qalıcı ve derin imanın menasını mehz bu kiçik uşaqdan öyrendim. Onunla uzun zamandan beri yoldaş olduğumdan, bizim eve geldiyinde bir az söhbet etmek xoşuma gelirdi.
Bu yaxınlarda mene yaxında gözel bir futbol topu alacağını söyledi. Onu tekrar gördüyümde istediyi futbol topunu alıb-almadığını soruşdum. Uşaq cavab verdi: "Xeyr, anam HELELİK topa ayıracaq pulumuzun olmadığını söyledi."
Onun bu sözleri, veziyyetlerinin yaxında düzeleceyine dair derin inancını gösterirdi. Xüsusile, istifade etdiyi 'helelik' sözünde qüvvetli bir güvenin izi sezilirdi.
Bu uşağın söyledikleri meni uzun-uzun düşündürdü. Onu uzun bir müddet görmedim. Bir gün tekrar rast geldim. Uşaq, bağçada oturmuş, bir qarışqa yuvasını seyr edirdi.
Yavaşca yanına getdim. Onu danışdırmaq üçün atasından söz açdım:
"Eve gedince yemekden sonra atanla oynayacaqsanmı? Yoxsa yemekden sonra derhal yatacaqsan?" deye soruşdum. Uşaq ciddilikle üzüme baxdı ve: "Atam bir qezaya düşdüyünden xestexanadadır. HELELİK atamla oynaya bilmeyeceyem!" dedi.
Keçen gün yolum, oturduqları mehelleye düşdü. Uşağı sekide teleserek harasa geden gördüm. Üzerinde temiz tünd rengli bir paltar vardı. "Ey" deye seslendim. "Niye bayramlıq paltarlarını geymisen? Her halda, xestexanaya atanı görmeye gedirsen." Uşaq gülümseyerek başını yelledi. Bundan sonra söylediyi sözler, dünyanı içinde yaşamağa deyer bir hala getiren, ölümden sonrakı heyata olan inamın bir insan üçün neler ede bileceyini anlamağıma sebeb olan sözler idi...
Uşağın verdiyi cavab bu olmuşdu:
"Xeyr, xestexanaya atamı görmeye getmirem. Atam keçen hefte öldüyünden, men onu HELELİK göre bilmeyeceyem."