Bir heftenin yorğunluğundan sonra bazar seheri qalxdığında bütün heftenin yorğunluğunu çıxarmaq üçün eline qezetini götürdü ve bütün gün miskinlik edib evde oturacağını düşündü. Ele bunları düşünerken uşağı qaçaraq geldi ve kinoya ne vaxt gedeceklerini soruşdu. Ata uşağına söz vermişdi, o hefte sonu kinoya aparacaqdı amma heç çöle çıxmaq istemediyinden bir behane uydurması lazım idi. Sonra qezetdeki dünya xeritesi gözüne ilişdi. Evvel dünya xeritesini kiçik parçalara ayırdı ve uşağına; eger bu xeriteni düzelde bilsen seni kinoya aparacağam dedi sonra düşündü; «Ne yaxşı, xilas oldum, en yaxşı coğrafiya professorunu bele getirsen bu xeriteni axşama qeder düzelde bilmez.»
Aradan on deqiqe keçdikden sonra uşaq atasının yanına qaçaraq geldi ve «Ata xeriteni düzeltdim artıq kinoya gede bilerik» dedi. Atası evvel inana bilmedi ve görmek istedi. Gördüyünde de hele de heyretler içinde idi ve bunu nece etdiyini soruşdu. Uşaq; «Mene verdiyin xeritenin arxasında bir insan vardı» dedi...İNSANI DÜZELTDİYİM ZAMAN, DÜNYA ÖZBAŞINA DÜZELMİŞDİ…