baktıki sana dediler sonra ve eve gttik salı günüydü sabah saat 10 da dersim vardı sitenin bahçesinden çıktım durak hemen bizim sitenin önünde zaten beklemeye başladım ve birden bir 63 plakalı araca gözüm takıldı bu arada bende diyarbakırdayım burda yaşıyorum 63 plakayı görünce kalbim çıktı sandım yerinden onu hatırlatan birşeydi çünkü o urfalıydı ve içinden birisi çıktı ve bana dodğru yöneldi merhaba sinem dedi aman allahım bu karşımdaki o çay bahçesinde 2 defa karşılaştığımda yüreğmin yerinden çıkacağını düşündüğüm kişiydi ve en önemlisi telefonla saatlerce konuştuğum ama yüzünü bile göremediğimi sandığım mehmedimdi
evet oydu o an bayılacağımı sandım
evet oydu aylardır hayaliyle yandığım içten içe sevdiğim ama çokta kırıldığım mehmetti hüzün mutluluk özlem bütün duygularım içiçeydi ve ben titriyordum ağlamamak için kendimi zorluyordum resmen ve gözlerim dolu dolu oldu yaşlar boşaldı gözlerimden bana dedik i sen benim kaderimmisin nesin aslında bende onun hiç aklından çıkmamışım ve diyarbakıra her geldiğinde diclekent sitesinden her geçtiğinde aklına ben geliyormuşum hatta oda o çay bahçesinde demişki acaba bu sinemmi ve beni ikna etti çıkmaya sevgilisinden ayrıldı çünkü seni ölümüne seviyorum dedi hemen evlenme teklif etti ve evlendik şu anda 2 aylık hamileyim ve ben biricik aşkımı yani hiç eskimeyecek olan aşkımı canımdan bile çok seviyorum seni ölene dek seveceğim MEHMEDİM.

<< 1 2 [3]