korkuları bi zaman sonra gerçekte oldu bile.artık ne kızın ne çocuğun bu ayrılıklara gizli gizli görüşmelere gücü kalmamıştı.ikiside ailesinin dediklerini yapmaya karar vermişlerdi yani pes etmişlerdi(pes etmekten başka şansalrı yoktuki).yani birbirlerini çok seven bu 2 aşık artık tamamen hayatlarından birbirlerini çıkarmışlardı.daha doğrusu çıkarmamışlardı unutmaya çalışıyolardı.bu çocuk artık ailesinden nefret etmeye başlamıştı.çünkü onu canından çok sevdiği,3 yıl cevabını beklediği kızdan ayırmışlardı.Nedeni ise sadece ailelerin birbirlerini istememeleri.(Ne kadar komik ve saçma bi sebep dimi)bu saçma neden yüzünden iki seven insan ayrılmışlardı ama ne kız çocuğu unutabiliyor ne de çocuk kızı unutabiliyordu.ikisinin aklı hala birbirindeydi.artık yavaş yavaş zamanla telefondada görüşmemeye başlamışlardı.çocuk ne zaman kızın aklına gelse kızın gözleri dolar ağlardı artık onun adını bile duyduğu yerde boğazı düğümlenir konuşamaz göslerinden yaşlar akmaya başlardı.artık aileleri mutlu olabilirlerdi çünkü çok istedikleri şey olmuştu sevenleri ayırmışlardı.her geçen gün kız kaderine boyun eymeye başlamış ama o aşık olduğu çocuk kalbinde yara olarak kalmıştı hep onun hatıralarıyla yaşar olmuştu.onun aldığı kolyeyi,yüzüğü takar,onun yolladığı bütün msjları deftere yazıp tekrar tekrar okayarak.artık zaman daha çok ilerledikçe kızla çocuk hiç görüşmemeye başlamışlardı.çocuk kızın kalbinde derin bir yara olarak kalmaya devam ediyordu.artık kızın hayatta istediği tek şey vardı"hala canı kadar çok sevdiği insanın hayatta hep mutlu olması hiç üzülmemesi ve gerekirse kendisini unutturması daha fazla acı çekmemesi için başka bi kızla çıkmasını bile düşünebiliyordu"bu düşüncesi kızın içini parçalasa da eğer sevdiği insan mutlu olacaksa buna katlanmaya bile razıydı.birbirlerini seven bu iki insan artık sadece birbirlerinin mutlu olması için dua ediyorlardı çünkü yapabilecek başka bir şeyleri yoktu.işteeee bu iki seven insanın YASAKLI AŞKI DA böle bişeyy!! allah kimseye YASAKLI

<< 1 2 [3] 4 >>