Qapını döydü, açan olmadı. Öz açarı ile qapını açıb içeri girdi. Evde heç kim yox idi. Fikirleşdi ki, yeqin heyat yoldaşı qızını da götürüb anasıgile gedib yeqin ki. Heç fikir elemeden getdi televizora baxmağa.Vaxt ise heç neye baxmırdı, gedirdi. 1 saat, 2 saat oğlanın heyat yoldaşı gelmedi.Oğlan telefonu götürüb qızın anasıgile zeng eledi.Telefona qayinatası cavab verdi.
Oğlan:-Qızımgil size gelib?
Qaynatası ne danışırsan oğlum yox bize gelmeyibler deyende oğlan tutuldu.Çox qorxmuşdu.Qonşudan eve gelen olubmu soruşdu YOX cavabını aldı ve eve geldi.Televizorda xeberler verlişinde bu gün Metro qezası olub xeberini eşidende oğlan qızım deye qışqıraraq bir anlıq özünden getdi.Beli,çünki hemin metro qezasında onun heyat yoldaşı ve qızı da var imiş.Oğlan bu heyatda yene de tek qaldı. Onu yene de tek qoydular bu Yalancı dünyada.....


Aradan 17 il keçib ama men hele de ilk sevgimi üreyimde ilk gün ki kimi saxlayıram.Belke bir gün üz -üze gelerem deye ümid edirem.Men buna inanıram.Çünki o söz vermişdi mene seni bu dünyadan özum yola salacam deye.İnanıramki o sözünün üstünde duracaq.Ve bir gün gelecek o mene gelecek.Men onu gözleyirem bu yalnız dünyamda.Bu yalnız dünyamda bir gün mene dost olacaq biri gelecek o da menim ilk mehebbetim olacaq...Bir defe de ona qovuşsam ondan heç vaxt ayrılmayacam.Her gün dua edirem ona qovuşum deye.Belke de o da meni gözleyir belke de o da ilk mehebbetini gözleyir.Bir vaxtlar sinifde uşaqlar ilk mehebbet unudulmur deyende qeh-qehe ile gülerdim. Amma artıq ilk mehebbet kelmesi gelende gözlerimden damla-damla yaşlar süzülür…….

<< 1 2 3 [4]