Bir qadın aeroportda eyleşmiş, gözleyirdi . Teyyarenin qalxmasına çox zaman var idi. Aeroportdakı kioskdan sevdiyi yazıçının kitabı ile bir paket peçenye alıb, özüne oturmaq üçün rahat bir yer tapdı ve kitabı açıb oxumağa başladı.
Fikrini kitab oxumağa o qeder vermişdi ki, bir ara yanında oturan adamın olduqca cüretli şekilde aralarındakı paket...den bir-bir peçenye götürüb yediyini gördü, ancaq ö...zünü görmemezliye vurdu. Bir yandan kitabını oxuyub, bir yandan da saatına baxırdı. “Peçenye oğrusu” ise bu vaxt erzinde yavaş yavaş peçenyeleri yeyirdi. Qadının gözü saatda idi, amma bunlar hirslenmeyine mane ola bilmirdi. Öz-özüne düşünürdü: “Nezaketli bir insan olmasaydım yumruğumla bu adamın gözünü göyerderdim.”
Amma peçenyeden her defe götürende hemin adam da elini uzadırdı.
Axırda paketde birce peçenye qaldığı vaxt, “Görek indi ne edecek?” deye düşündü qadın. Adam üzünde esebi bir gülümseme ile sonuncu peçenyeni götürdü ve onu ortadan böldü. Yarısını ağzına atdı, diger yarısını da qadına verdi. Qadın, peçenyeni adamın elinden hirsle dartıb aldı. “Allahım, nece de kobud insandır... Peçenyemi oğurladığı bes deyilmiş kimi, heç adice teşekkür de etmedi.” dedi üreyinde. Heyatında bu qeder hirslendiyini xatırlamırdı.
Teyyareye minik başlaması haqqındakı anonsu eşidende derin bir nefes aldı. Eşyalarını yığışdırdı ve çıxış qapısına yöneldi. “Peçenye oğrusu”na heç dönüb baxmadı. Teyyareye mindi ve rahat kresloya oturdu. Sonra oxuyub başa vurmaq üzre olduğu kitabını çıxarmaq üçün elini çantasına uzatdi.
Birden gözleri teeccüb içinde açıldı. Bir paket peçenye çantasının içinde idi! Çaresizlik içinde inildedi, “Bunlar menim peçenyem idise, digerleri de onun idi ve o öz peçenyesini menimle bölüşdü.”
Üzr istemek üçün çox gec olduğunu anladı kederle. Kobud olan “Peçenye oğrusu" eslinde onun özü idi...!

Heyat, başqalarını günahlandırmadan evvel, dönüb özümüzü de nezerden keçirmeyimiz lazım olan yerdir.