geçiriyorduk onsuz olmuyordu hergün buluşuyorduk o inşaat mühendisiydi ben sonu olmayan işlerle ugraşıyordum ama o bilmiyordu sarılmıştım ona hiç bırakmıycakmış gibi o soruyu sordu ne iş yapıyorsun hiç söylemedin bana aşkım dedi saklamadım ona bu korumaların neden benim peşimde olabilecegini sordum anlamıştı birden kafasını omzumdanve hiç bişey söylemeden gitti onun ailesi düzgün insanlardı ben ailemle görüşmüyodum bile haklılardı benim gibi adamı ki neyapsın kız kardeşimi bile uzaktan görürdüm hep küçük bebegimi çok özlerdim ece hiç telefon açmadı bana telefonlerıma cevap vermedi taki ben vurulana kadar bi hasmım vurdu beni onu çok kolay vurabilecekken bile davranmadım silahıma çünkü bi nedenim yoktu o gün korumalarım yanımda deyildi iki kurşun bedenimdeydi hiç birşey hissetmiyordum gömlegim kırmızıydı en güvendigim adamıma telefon açıp beni gelip almasını söyledim daha sonrasını hatırlamıyorum evimde buldum kendimi oda başımdaydı geçmiş olsun demeye gelmişti sonra onun mutlulugu için beni bügüne kadar aramadıysan bundan sonrada arama dedim ve gitmesini söyledim gitti ama içimden gitme diye haykırıyordum çok seviyorduk birbirimizi ama olmazdı çıkıp gitti bi daha onu uzaktan gördüm bi kaç defa başka biriyle nişanlan mış mutlu görünüyordu bende elimi etegimi çektim bu işlerden bir daha kimseyi sevmemek üzere kapattım onla beraber aşk defterini oda benim sonsuz sevdigim olarak kaldı şimdi sadece balık tutuyorum ailemi yine uzaktan izliyorum ece çok aramış beni ama bütün şirketlerimi en güvendigim adamım yönetiyor oda yurt dışında demiş ben onu hergün uzaktan izliyorum arkadaşlar bu anlattıklarımın hepsi gerçektir

<< 1 [2]