benimkisi ne büyük bir aptallık değilmi.Ama dedimya bırakamıyordum.4 sene hep böyle geçti ve yazamadığım biçok şey daha.En sonunda her zamankilerden çok daha şiddetli bir kavga ettik işin içine ailelere hakaret etmek girdi asla aileme söz söyletemezdim.Benim yaşadıklarımın bedeli ailemden çıkamazdı.Şimdi 1,5aydır ayrıyız aradı barışalım dedi ama ne fayda 4 senedir bana söylediği herşeyi kabullendim,unuttum ama bu defa affedemiyordum onu.Zaten herşey için çok geç hayatımda yeni bir insan var 1 hafta oldu.O nun bana yaşattığı acıları ben ona çektiremezdim. Geçenlerde yine aradı ama artık hayatımda birisinin var olduğunu söyledim umarım çok mutlu olursun dedi.Onsuz olurmuydu,şimdi baktığım heryerde hala o yeşil gözlerini görüyorum ve yıllar geçsede yine aynı yeşil gözleri göreceğim.Yerini hiç kimse alamayacak bıraktığın boşluk öyle bir boşlukki ölmeden dolmayacak.Seni hala ilk günkü kadar çok seviyorum yeşil gözlüm YUSUFUM

<< 1 [2]