sevginin heybeti

istedğim tek şey başlayacak olan ilişkimin son olmasıydı Allahtan.
o kadar büyük bi sevgiyle bağlanmamıştım başta tek hissettiğim hoşlantıydı bu da denemeğe değerdi bence ki öyle de yaptım;çünkü yasin de aynı benim gibi çok acı çekmiş,üzülmüş ve sevilmeye ihtiyacı olan biriydi.
her fırsatta beni sevdiğini söylüyordu ki hala da söylerr....
aradan 2 hafta geçmişti ve ben daha önce hiç bir sevgilimle konuşmadığım bi konuşmuştum onunla daha doğrusu bunu bana o açmıştı...
bana alevi misin sünni misin diye sormuştu aslında şaşırmamıştım bekliyordum ama bu güne kadar kimse sormamıştı diye sormaz diyodum.neyse o sorunun ardından alevi olduğumu ve bunu niçin sorduğunu öğrenmek istediğim fakat yüzüme bakmıyordu daha doğrusu bakamıyordu kafasını öne eğmiş ve sesi çıkmıyordu onu öyle görünce olacakları tahmin etmeye başladım aynısı ailemizde bi kaç kişinin daha başına gelmişti((teyzem,amcam))
biz süre sonra başını kaldırdı ve ben sünniyim deli buna da şaşırmadım aleviler azınlıkta bunun da bilincindeyim zaten.sorun yapacak aile benimkiyken ben düşünemiyordum olmaz olasılığını.sonra benim ailem bi aleviyle evlenmeme karşı biz ne yapacağız cümlesini ağzından duyunca ben beynimden vurulmuştum zannediyordum ki benim ailemin karşı çıkacağı korkusuyla böyle yapıyor ama sorun onun ailesiymiş...
ben anneme söylemiştim sünnilik mevzusunu beklediğim tepkiyi vermemişti olmaz dememişti annem ama yasinle 3 4 gün kendimize gelemedik onun ailesi yüzünden sonra anladık ki baş kaldırmak yetiyormuş onun da ailesinin zamanla sesi çıkmamıştı sevgilim bana artık olmaz demiyordu üzerimden büyük büyük yükler kalkmıştı.bu bizi birbirimize bağlayan ilk mevzu olmuştu galiba o günden sonra daha bi yaklaşmıştım ona bunu o da biliyordu onu seviyordum bunu sevgilime söyleyebiliyordum annem ilk defa bi ilişkime karşı çıkmıyordu hala da çıkmıyor biz hala sevgiliyiz yarın 2 ay olacak bu kadar kısa süreye ragmen ona aşırı bağlancam beni ondan kendisi istemediği sürece kimse

[1] 2 >>