ilk tek ve son aşkım)

aşk; daha ali karşıma çıkmadan önce aşka inanmazdım aşk nedir demiştim aşk diye birşey yoktur aşk bir kandırmacadır diyordum. bizim kızlar çıkıp karşıma ağladıklarında seviyorum dediklerinde aptalsınız hayatınızı bir erkeğe bağlıyorsunuz derdim... taki aliye aşık olana kadar... ali çıktı karşıma seviyorum dedi seni seviyorum ben inanmadım yalan dedim bütün erkeklr gibi yalan... ve okuyordum okulum herşeyden önemliydi çünkü bir hedefim vardı ve onun için çabalıyodum aile içi durumum çok iyiydi hayatımda herşey güzeldi günü birlik yaşıyordum... kabul etmek istemedim onu sebeplerim vardı; onu kabul etmem için ne olduğunu bilmem gerekirdi bir çok denemelerden geçirdim abimin istemediğini söledim abimle konuştu mücadele etti savaştı, beni verirler senle beraberken dedim yine razıyım dedi seninle bir ihtimale bile razıyım dedi olmasa bile o ihtimali ben yaratırım dedi ya herşeye razıydı... bi aralar sabah tamam diyordum akşam yok diyordum konuşup konuşup yine beni ikna ediyordu... ama en sonunda yok artık istemiyorum kesin dedim sonra bana bi msj geldi bunu yapmamda senin bir suçun yok seni oradan izliyor olucam diye... sandımki geri dönüyor beni ordan seyredecek ama intahar ettmiş o mesajı atmış bunu öğrendim dünya başıma yıklmıştı o an anladımki o da benim için önemliymiş bende intahar ettim... ikimiz iyiydik yine herşey yoluna girmişti... ben emindim artık herşeyden gözüm ondan başkasını görmüyordu kalbim yalnız onun için atıyordu hayatta ondan başka kimse umrumda değildi sabahlara kadar muhabbet ederdik telefon çaldığında kalbim yerinden fırlayacak gibi oluyordu o buğulu sesiyle SENİ SEVİYORUM dediği zaman ölüyordum bitiyordum o anki duygularımı hiç bir şekilde ifade etmem mümkün değil... bütün olumsuzluklar bizdeydi benim ailem onu istemiyordu onun ailesi beni ama biz yinede savaşıyorduk çabalıyorduk mücadele ediyorduk çünkü sevgimize inanıyorduk... yeminler etmiştik birbirimizi asla bırakmicağız diye sözler vermiştik ölüm bile bizi

[1] 2 >>