ayıramicaktı birimiz ölsek diğerimiz hayatta kalmicaktı... kendimizde hiç sorunumuz yoktu hep çevre bizim aramızı bozuyordu beni istemeye geldiklerinde yine ayrı ayrı kavgalar doğuyordu birşeyle kopuyordu... bi ara yine tam bitti dedik herşey bitmişti... 4 ay sesini duymadım ama yinede bende birşeyle bitmemişti çünkü benim içimde ayrı fırtınalar kopmuştu.... ama yine birbirmizi bulduk yine barışmıştık ama yine birşeyler koptu... şu anda yine birşeyler bitti diyoruz artık beni istemediğini düşünüyorum çünkü kadere olanlara boyun eğiyo yeminlerimizi unutuyor hala sevdiğini ama artık mantığını dinlediğini söyliyor ama ben inanmıyorum sevgisine seven adam bırakıp gitmez mücadele eder ama ben herşeye rağmen hala deliler gibi seviyorum ne yapsam söküp atamıyorum onsuz hayat zindan gibi ve şu anda psikolojim o kadar çok bozukki hayattan bi zevk almıyorum yalnızca yaşamak için yaşıyorum hayattan bir beklentim yok sırf bana birşey olduğunda üzülen ailem olduğu için kendme birşey yapmaktan çekiniyorum defalarca denedim olmadı bir ölmeyi bile beceremiyorum onu bile başaramıyorum niye varım ki ben bu hayatta hayattan ne bekliyorum ki hiç birşey ama çok seviyorum deliler gibi ona kendime söz verdim sen hayatımda ilk tek ve son aşkım olacaksın diye ilk tek ve son belki evlenirim giderim ama göznlümde onun aşkı larak asla başka kimseyi yüreğime alamam kabul edemem... şu anda tek korkum fazla geç kalmasından... çünkü onun aklı başına geldiğinde ben hala bıraktığı gibi o halde durabilirmiyim bilmiyorum fazla geç kalmasından korkuyorum.... FAZLA GEÇ KALMA AŞKIM.... seviyorsanız asla ama asla yılmayın her türlü mücade edin ve dış etkenlerin asla sizi etkilemesine izin vermeyin ASLA....

<< 1 [2]