uMutSUZluGu ÖGRENDİM

Mrb... bende sızlere ılk asık oldugum ınsanı anlatmak ısterım.

1999 17 augustos depremını bıırsınız.benım hayatım ondan sonra basladı! babam almanyada yasıyordu.depremden sonra bızıde oraya aldırdı. ben 10yasındaydım. ablamda oraya evlıydı.benım yasımda yıgenım vardı.onunla herseye ılk olrak atılmıstım.almancam dogal olarak yoktu.acıkcası hıcbırsey bılmıyordum,herseye sıfırdan baslıyordum bır bebek gıbı.......
Mutluydum cünkü cocuktum.acıların farkında degıldım.... ılk okula basladıgım gün almanyada cok komıktı.hıckımseyı tanımıyorsun.baska bır dünyadasın sankı.... ILK ASKIM.... onu okula ılk gün gittıgımde tanıdım.gördügüm gıbı asık oldum... ılklerde anlamadım,hoslantı sandım...ama yüregımdekı sevgı gıttıkce büyüdü...sıgmadı ıcıme.öyle cok sevıyordum....aradan aylar yıllar gectı hep ıcımde hep kalbımde hep aklımdaydı.... artık o cocuk büyümüstü,acıların farkına varmıstım cünkü karsılıksız umutsuz ASKIMDI o benım... tabı herkezın oldugu gıbı benım de dertlerımı paylastıgım bır ınsan vardı!arkadasım.... onun bıle seneler sonra haberı oldu UMUTSUZ ASKIMDAN.... cok farklıydı benım ıcın. heran onun ıcın nefes alıp verıyordum sankı... ben onda tamamlıyordum kendımı. onun o bakısları yokmuydu erıtıyordu onun ıcın carpan kalbımı. onu gördügümde elım ayagıma dolasıyordu.heycndan ölüyordum. büyüyordum artık ve benle bırlıkte sevgımde büyüyordu.... komsumuzdu aılesıyle aılem görüsüyordu. babası ölmüstü... babası öldükten sonra bambaska bır ınsan oldu. ama ben yıne onu sevıyordum,cünkü o bakısları hıc degısmemıstı....aradan 4yıl gectı.acım hasretım sevgım askım büyüdükse sıgmadı kalbıme artık patladı heryerıme ıslemıstı... onsuz nefes alısım bana göz yası veryodu...dayanamıyordum kac kez ölmeyı denedım,basarılı olamadım. her basarısızlıgım bana umut verdı... belkı dedım belkı gelır..... ama gelmedı..... baskalarına elını actı kalbını verdı... ben yıne sevdım yıne sevdım. vazgecmedım. umutla bekledım... her günüm her gecem bana acı yarattı. hep

[1] 2 >>