paylasir miydim?...
Ne zamandir kendimle ilgili hiçbir seyden emin degilim. Pes pese birbirinden öyle ayri, öyle farkli duygular, öyle farkli hayatlar yasadim ki, artik ne zaman, nasil davranacagimi bilemiyorum. Seni de, kendimi de defalarca sasirttim... Hep savrulan bendim. Hep giden... Bana duydugun sevgine, kurdugumuz hayata inanan ve o yikilmasin diye hep çirpinansa sendin... Sen onarmak için ugrasiyordun, bense yikmak için... Sana veda edip, bilmedigim bir yolculuga çikarken, tanidigimi sandigim, aslinda hiç de tanimadigim bir baska insana dogru kosarken tarifsiz acilarla odana siginan; çileni, özlemini sessizce çekip beni bekleyen sendin... Sonra çiktigim yollari kaybedip, bilmedigim ve tanimadigim bir insanin dünyasinda ruhu paramparça edilip, sonsuz hayal kirikliklariyla yine sana geri dönen bendim...
Beni hiç beklemedigim bir anda birakarak böyle bir yolculuga çikip, bilmedigin, tanimadigin bir insan tarafindan ruhun parçalandiktan sonra sonsuz hayat kirikliklariyla yine bana geri dönseydin, seni bekler miydim? Sana çok ihtiyacim var, çok yalnizim, deseydin bana, yaralarini sarmaya gelir miydim?... Üstelik ona yine geri dönüp dönmeyeceginden emin olmadigimi içten içe hissetsem bile, beni biraktigin yerde olur muydum?... Belki de o an hissettigin acidan çok daha fazlasini bana çektirdigini hiç unutmamis olsam bile, sana duydugum o derin sevgiyle yasadiklarimi hiç yasamamis sayip, sana hiçbir öfke, hiçbir kirginlik duymadan, sadece sen yaralarini sarasin ve hayata kaldigin yerden baslayasin diye, baskasi için çektigin acilari, sanki bütün bunlari benim için yasamissin gibi, acina sonsuz bir saygi duyarak onlari sevgimle sarip sarmalar miydim?...
Duygularim öyle karmasik ki, inan bilmiyorum böyle bir anda ne yapacagimi... Ama eger askta beni yenseydin, sana tutkuyla baglansaydim, belki de yapardim. Bir baskasina asik oldugunu bile bile, benim yanimda onu özledigini hissetsem bile, bir gün beni sevme ihtimalin için yaninda olurdum. Parçalanmana,
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç