yalvariyorsun bana...

Iste ilk kez o zaman itiraf ediyorum sana, gözlerine bakmaya cesaret edemeden, yüzümü gögsüne saklayip, hiçkiriklarla ve kesik kesik: “Bu sehirde ansizin bir deprem olursa ilk kimi ararim diye kendime sordugumda, seni degil, onu arayacagimi düsünmüstüm, bu aklima geldikçe utaniyorum kendimden, sen beni affetsen de, ben kendimi affedemiyorum...”

Bunlari söyledikten sonra, kollarindan, yüzümü gömdügüm gögsünden kopup yerime oturuyor, çekinerek, ürkerek sana bakmaya çalisiyorum... Ama bu defa bana bakmayip pencereden sokagi seyrediyorsun. Kisa, hüzünlü bir sessizlik oluyor aramizda. Disarida okula giden çocuklarin sesleri duyuluyor...
Yüzüme bakmadan çok yakinin olan birinden duydugun bir ask öyküsünü anlatmaya basliyorsun: “Aslinda bu itirafina çok sasirmadim. Ask galiba böyle bir sey... Böyle adaletsiz... Beni de onu sevdigin gibi sevmeni çok isterdim. Onun için istediklerini benim için de istemeni... Ama bu olmadi, belki hiç olmayacak. Bu böyle olmadi diye sana olan sevgimden hiçbir sey yitirmedim ben. Hiç eksilmedi sana olan sevgim. Asil tuhaf olan bu degil mi?... Düsünsene, sevdigin, hayatini ona adadigin adam, bir gün birine asik oldugunu söyleyerek seni hayatindan çikartip ona gidiyor, ve bir gün eger bir deprem olursa ilk arayacagi kisinin sen degil, seni birakip gittigi, o asik oldugu kadin olacagini düsündügünü sana itiraf ediyor... Geçenlerde bir arkadasim anlatti... Kadinla adam birbirlerine delice bir tutkuyla bagliymislar. Uzak sehirlerde yasiyor olmalarina ragmen firsat buldukça kilometrelerce yolu asip birbirlerini görmek için her seyi göze aliyorlarmis... Görenlerin, tanik olanlarin hayran kaldigi, zaman zaman kiskandigi bir ask yasiyorlarmis... Kimse kimseyi böylesine sevemez diyorlarmis. Ama bir gün adam kadini yasadigi sehre arabasiyla getirirken yolda çok kötü bir kaza olmus. Adam küçük siyriklarla atlatmis kazayi. Ama kadin feci sekilde yaralanmis. Adam kadini hastaneye götürmüs, onu o halde birakip gitmis ve bir

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 15 >>