yaninda göremeyebilirsin...”

Gökyüzü tamamen aydinlanmisti... Disaridan gelen sesler çogalmisti... Anlattigin öykü hayatimizi öylesine gerçek kilmisti ki, disarida akip giden hayattan soyutlanmis gibiydik... Sanki sonsuza dek karsilikli öyle kalabilirdik... O anda birbirimiz için öylesine gerçek, öylesine saydamdik ki, gereksiz bir söz, gelisigüzel bir sekilde yapilan bir davranis bu anin büyüsünü bozabilir, aramizdaki bu inanilmaz yakinligi lekeleyebilirdi... Yüzünden yüzüme dogru müthis bir aydinlik yayiliyordu. Yillardir benim seni gerçekten görmeme engel olan o sis dagilip gitmisti... Kendimi bile böylesine gerçek bir aydinlikta görmemistim hiç... Beni benden bile daha iyi taniyan tek insandin sen... Bu aydinlikta en çok bunu anlamistim. Bir daha hayatim boyunca beni senin kadar iyi taniyan kimse çikmayacakti karsima... Iste bu gerçekti aslinda ask dedikleri, sevgi dedikleri... Nereye gidersem gideyim, kiminle olursam olayim bu gerçek hiç degismeyecekti... Evet söyledigin her sey sonuna kadar dogruydu... Bunca yasananlara, yasadigim onca hayal kirikligina ragmen seni birakip gittigim o kadin çok zayif bir animda, gel dese, kosarak giderdim ona... Bu gerçegi bilerek yanimda olmaya ve beni sevmeye devam ediyordun... Bu olaganüstü bir cesaretti...

Sen bu cesareti sana ne kadar aci verse de gerçege hiç sirtini çevirmede, ona gözlerini kirpmadan ve kendini hiç aldatmadan bakabilme gücün sayesinde kazanmistin... Bende eksik olan bu cesaretti iste... Ne zaman bakmaya yeltensem bana hep aci vermis olan gerçege sirtimi dönüyor, onu o haliyle görmektense kendimi hep aldatmayi seçiyordum...

Bu korkuya yenilip seni hep bir sisin arkasinda gördügüm günlerde de anlamistim aslinda senin beni herkesten çok daha iyi tanidigini... Ne zaman, nerede, ne yapacagimi benden bile iyi biliyordun. Ama istesen de engel olamiyordun buna... Çok aci çekecegimi, tarifsiz savrulacagimi tahmin etsen bile hayatima duydugun saygidan ötürü bunlari yüzüme vurmuyordun...

Benden

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 15 >>