yere..yavaş yavaş aramız düzelmeye başlamıştı..bi süre sonra yeni msn adresimi istedi benden..verdim ona karşı koyamıyordum..nerden bilebilirdim aslında ONA AŞIK OLDUĞUMU..aramız düzeldi bana ikide bir seni seviyorum diyordu..bende seni seviyorum diyordum..ama zaman zaman yine tavır alıyordu bana..sayfaalr dolusu seni seviyorum yazmaya başladı..bende ona sayfalar dolusu yazıyordum..bir gece bana dediki ben aslında seni bi abi gibi sevmiyorum..seni baya bi süredir seviyorum dedi..resimlerimi almıştı onlara bakıyorum sürekli diyordu..başka erkekte resmin olmayacak diyordu..ilk o gün bana anlatmıştı beni ne kadar çok sevdiğini ne kadar çok kıskandığını..ne müthiş bişeydi bu benim için..benim aylardır bi kelime bile konuşabilmek için dünyaları verebileceğim insan bana olan imkansız aşkını anlatıyordu..saatlerce özelime gelip beklediğini yazmam için anlatıyordu..gizli gizli gelip benim yazışmalarımı izlediğini anlatıyordu..ve o gece bana bi mail atmıştı asla sevgini erteleme diye..ertelemiyorum dedim o ertesi akşam ona..ne yaşamak istiyorsan yaşayalım beraber dedim..diyebildiğimiz kadar diyelim sevdiğimizi dedim..ama imkansızdı bizim aşkımız....o mutluluğu bende arıyordu..çok acı çekmişti belki başklarına göre kötü bi insandı o ama kimse bilmiyordu onun içinde ne fırtınalar koptuğunu..kimse ona benim gözümle bakmıyorduki görebilsinler ondaki güzellikleri..herşey çok güzel gidiyordu..sabahalrı erkenden kalkıyorum gündüzcü olduğu zaman günaydın diyordum ona..gececi olduğunda ise sabah işe gideceğim halde uyumuyordum uykum yok diyordum ona..realde hiç görüşmemiştik..o başka bişehirdeydi ben başka bi şehirde..istanbula gel dedi bana..gitmeliydim ne olursa olsun reale taşınmalıydı bu duygular..inadına gitmeliydim..tek başıma gidemedim babamla geldi benimle..ilk kez gidiyordum o şehire gezmek için gitmek istiyorum demiştim aileme..ama nasıl olacaktı babam 1 dk bırakmıyordu peşimi akrabalarımız vardı o şehirde onlarda inadına yapar gibi babam olmasa bile birini takıyolardı

<< 1 [2] 3 4 >>