“ÜZÜLME” yazmışsın. Sahiden yıkıldın mı? Umursamazsın sanmıştım. Takmazsın diye ummuştum. Ama madem artık beni unuttun, bu sana son sözüm; “BENDE SENİ SEVDİM güzelim” // Kızın arkadaşından Serseriye Seni tanımıyorum ama arkadaşım seni çok sevmişti. Son mektubum demişti, doğru. Hem o seni çoktan unuttu bile. Resmini bana verdi. Birgün buluşup konuşalım seninle. Güzelim demişsin bizimkine, bende seni zevkli sanırdım. Ben ondan daha güzelim. Bak serseri telefon numaram arkada yazıyor. Onu aradığın gibi beni de ara. Ayrıca bizimki biraz garipçedir. Bu aralar kalbinin ağrıdığını söylüyor. Doktorlar teşhis koyamıyorlar. Aman canım o da bir başka. Ağlasada gülüyorum der. Sakın unutma, beni ara. // Serseriden kızın arkadaşına Bak kızım ben seni daha en başından sevmedim. Ben herşeyden çok güzelimi sevdim. O bana canından koparcasına serserim derdi. Oysa sen serseri, soğukta kalmışçasına. Senin gibi arkadaş olmaz olsun. Güzelliğe gelince hiç kimse yarışamaz benim güzelimle. Şimdi bırak bunları, bende yıkıldım, ona söyle. Son mektup derken yalan sanmıştım. Daha beter içer oldum. Her gece sarhoşum. Bir daha ki mektupta güzelimden bahset bana. Şimdi gerçekten mutlu mu? Başkasını mı seviyor? Hasta demiştin, hem de kalbinden. Yoksa bu aşk hastalığı mı? Benden başkasıyla mı? Anlat bana arkadaş herşeyi anlat. Beni seviyor mu öğren bakalım. Yoksa bu kadar çabuk mu unuttu beni? Çabuk yaz arkadaş. Anladım ki ; ben onsuz bu dünyada yaşayamazmışım. // Arkadaştan Serseriye Affedersin serseri yanlış yaptım ben. O seni gerçekten sevdi. Son nefesinde bile adını sayıkladı. Yüreğim parçalandı anlayamazsın. Serserim deyişini duysaydın, gözlerini kaparken, aşkın öyle sarmıştı ki bedenini. Kaybedince yaşayamadı öldü işte. Son mektubu ne yaptın? İçip içip ağlıyor musun? O şimdi mezarında huzurla yatarken, yılanlara bile seni anlatıyordur, şüphen olmasın. Zaten mezar taşında “SENİ SEVDİM SERSERİM” yazısını görünce anlayacaksın. Belki yaşaması için bir umut vardı, içinde. Ama senle ciddi olsaydı.

<< 1 [2] 3 >>