yerine sevemem...

Dün yolda gördüm onu.nasıl oldum bilemessiniz,hiç değişmemiş.Sanki geçen dört yıl beni daha çok yaşlandırmıştı.ama yinede ona görünmek istemedim.bakar gibi oldu yanımdaki arabaya doğru eyilir gibi yaptım.halbuki niye geldi ki geri.birden onu nekadar özlediğimi anladım.koskaca dört yıl benim için yeni yeni kendime geldiğim dönemlerde çıkıp geldi.belkide o beni çoktan unutmuştur.belkide kendine aile bile kurmuştur.ya sen kumsal sen kendine ne yaptın?her gün onun hayaliyle geçirerek kendini avuttun.değermiydi acaba....
eve geldim bana son bıraktığı mektubu okudum.okudum ağladım,ağladım okudum.sanki o dört yıl öncesine giderek o acıyı tekrar yaşadım.en azından gitme sebebini söyleyebilirdi.Aklıma birsürü şey gelmezdi.aklımdan belkide başka birisine aşıktır dedim.bunları düşünerek göz yaşlarım kurudu.halbuki ben onu sonsuza kadar severdim.ondan uzakta hep birşeyler eksikti.benim hem kalbim hem beynimken beni bırakıp gitti.her okuyuşumda ağlıyor her ağlayışımda ona bettua okuyordum.tanrım onun canını al diyordum sonrada hayır ben onun yok oluşuna dayanamam benim canımı al diyordum.mithat gittikten sonra genellikle kuzenimle vakit geçiriyordum.zaten babamdan ve ablamdan başka aileden kimse yoktu.ablamda evliydi.babam mithatla olmama karşıydı.halbuki ilk başta çok iyiydi ona karşı.
Aradan iki gün geçti sabah telefonun sesiyle istemiye istemiye uyandım.bir ses kumsal dedi.evet bu oydu.mithattı.bana uyuyordun herhalde geç açtın telefonu,sen ben varken bu kadar geç kalkmazdın dedi.ben sadece susmuş onun dediklerini dinledim.onun o sesini o kadar özlemişimki.sonra o da sustu.az bir sesizlikten sonra ben niye aradın beni altüst ettiğin yetmedimi ne istiyorsun artık yeter yeter ...diyerek hıçkırıklara boğuldum.sonra o da ağlamaya başladı.kumsal bana bunu yapma neolur...
Ne istiyosun dedim.oda seni dedi.bende artık çok geç dedim.ben seni unuttum artık ne yaparsan yap dedim.oda yalan söyleme dedi...yoksa ağlarmıydın hiç sesimi duyar duymaz...ben

[1] 2 3 >>