Onu, deyesen texire
salıblar.
- Bes sen özün gedeceksen?
- Eh, çetin... Sen ki, bilirsen, bele şeyler menim eseblerimçün hedden ziyadedir.
Bu sözlerden sonra Qorcanın ehvalı özüne qayıtdı.
- Zavallı Ribbents, -deye o, ucadan söyledi. Zavallı qoca Ribbents, men ondan ötrü
heqiqeten de şadam. Ne qeder olmasa da tesellidir....He, teki olsun...!
Ertesi gün axşam Qorca evde oturub barmaqları ile pianonun dilleri üzerinde gezişerken
birden, bağlı qapı arxasından heyecanlı danışıq seslerini eşitdi. O, şübhelenerek
yaxınlaşıb qulaq asdı.
Yandakı qonaq otağında xanımı ve Cakomelli neyinse baresinde yavaşca
meslehetleşirdiler. Cakomelli deyirdi:
- Axı, gec-tez o, her şeyi bilecek.
- Ne qeder gec olsa, bir o qeder yaxşıdır, -deye Mariya cavab verirdi, - o, hele heç neden
şübhelenmemelidir.
Yaxşı, tutaq ki,... Bes, qezetler? Qezetleri ki, oxumağı ona qadağan ede bilmeyeceksiniz.
Bu yerde Qorca qapıları taybatay açdı. Arvadı ve dostu, sanki iş başında yaxalanmış
oğrular kimi yerlerinden dik atıldılar. Her ikisinin benizi ağappaq ağarmışdı.
- Demeli, bele?-deye Qorca acıqlı-acıqlı soruşdu. Qezetleri oxumağı kime qadağan
edirsiniz?
- Men ... men..., - deye Cakomelli kekeledi, -men burada bir emioğlu baresinde
danışırdım. O israfçılıq üstünde hebs olunub. Onun atası, yeni menim emim bu barede
heç ne bilmir.
Qorca rahatlıqla nefesini derdi. Buna da şükür! O, bir qeder yersiz müdaxilesine göre
hetta utancaqlıq hissi de keçirdi. Nehayet, bu şübhelerden lap cana doymaq olardı. Ancaq
sonra Cakomelli sözüne davam ederek danışdıqca o, yeniden seksekeli heyecan hiss
etmeye başladı? Göresen bu emioğlu ehvalatı yalan deyildi ki? Cakomelli bütün bunları
özünden uydura bilmezdimi? Eks teqdirde, bu gizli pıçıltılar ne demek idi?
O, hekimleri ve qohumları terefinden qaçılmaz son hökmü gizledilen bir xeste kimi
şübheler içerisinde dolaşırdı: insan etrafındakı yalanları duyur, ancaq o biriler daha da
bicdirler ve onun fikrini
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç