Jan Kokto.-İnsan sesi
Sehne mekanı kimi qadına mexsus yataq otağının bir küncü seçilib.
Göy rengin tonları ile boyandığından sehne yarıqaranlıq tesiri bağışlayır.
Bu mekan tamaşaçılara, qırmızı parça ile üzlenmiş çerçive ehatesinde teqdim olunur.
Sol terefde yığışdırılmamış çarpayı, sağ cinahda ise ağappaq ve güclü işıqlandırılmış vanna otağının yarıaçıq qapısı göze deyir.
Sehnenin merkezinde ve derinliyinde divardan meşhur bir tablo ve ya herhansı aile portreti asılıb - bu tablonun insana vahime aşılaması esas şertdir.
Suflyor köşkünün böyründe alçaq kreslo ve kiçik masa qoyulub.
Masanın üstünde kitablar, telefon ve etrafa gözqamaşdırıcı işıq salan gece lampası var.
Bu otaqda sanki qetl töredilib. Çarpayının yanında, döşemede, eyninde uzun gece paltarı olan qadın uzanıb.
Adama ele gelir ki, o, ölüb. Pauza. Qadın herekete gelerek, bir başqa poza alır ve yeniden maneken kimi donur.
Bir azdan o, yerden qalxmaq fikrine düşür, qalxıb çarpayının üstünden kürkünü alır.
Telefonun yanından keçerken bir anlığına duruxsa da, qapıya sarı yönelir.
Qapının desteyine toxunduğu an telefondan zeng gelir. Kürkünü yere ataraq, telefona teref cumur.
Ayağına ilişen kürkü tepiyiyle bir kenara atıb, celd desteyi qaldırır.
Bu andan etibaren telefonu özüyle ora-bura daşıyan qadın, öz telefon danışığını oturaraq, ayaq üste,
üzünü yana ve ya zala tutaraq, bezen de arxasını dönerek, kreslonun hündür söykeneceyinin ardında dizi üste çökerek,
başını kreslonun arxalığına nazla söykeyerek (sanki başı bedeninden ayrılıb) ve en nehayet,
otaqda var-gel ederek davam etdirir ve bu durum, ta qadın gelib çarpayıya üzüquylu serelenene qeder sürür.
Qadının başı çarpayının kenarından sallana qalır, telefonun desteyi ise ağır deyenek misalı onun elinden düşür.
Qadının aldığı her poza onun monoloq-dialoqunun bu ve ya diger dilimine (yalanlar bölümü, xetde nasazlıq ve s.) uyğun gelmelidir.
Onun esebiliyi hereketlerinin tezliyinden deyil, sadece qadının
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç