xüsusiyyetler
yoxdur. Hiss etdim ki, bu Britaniya pasportunda saxtalıq var. Mister Kelada İngiltereden
tamamile uzaqda, mavi sema altında başqa bir ölkede doğulub.
- Ne içeceksiniz? – o soruşdu.
Ona şübhe ile baxdım. Çünki gemide bütün spirtli içkiler qadağan olunmuşdu.
Sözün düzü, men heç susayanda da bilmirem ki, neyi xoşlayıram – zencefil pivesini
yoxsa limon şiresini. Amma indi Mister Kelada şerqlilere mexsus parıltılı bir tebessümle
mene baxır ve cavab gözleyirdi.
- Viski, sodalı su, spirtsiz Martini? Birini deye bilersen.
O, yan ciblerinin birinden kiçik bir şüşe çıxardıb stola qoydu. Men Martini istedim, o,
ofisiantı çağırıb iki qedeh ve bir stekan da buz sifariş etdi.
- Çox yaxşı içkidir, – dedim.
- He, ondan burada boldur. Istediyin qeder ala bilersen.
Mister Kelada esl heyvere idi. O gah Nyu-Yorkdan, gah da San-Frasiskodan danışırdı. O
oyunları, şekilleri ve siyaseti müzakire edirdi. Amma her şeye reğmen, öz işinin
öhdesinden asanlıqla gelirdi. Men lovğalanmağı xoşlamıram, amma bu yaraşıqlı, gelme
adam adımın qabağındakı “mister” sözünü götürüb meni ele-belece çağıranda qezeb
hisslerimi cilovlaya bilmirdim. Mister Kelada bunun sebebini açaraq “sadece olaraq
formallıqdan qaçdığını” deyirdi. Men Mister Keladanı heç sevmirdim.
O çox ünsiyyetcil adam idi. Üç gün erzinde gemide hamını tanımışdı. O her şeyle meşğul
olurdu. Gücünü sınayırdı, alış-verişe rehberlik edirdi. Gah qolf oyunlarında uduş üçün
pul toplayır, gah da konsertler, bal-maskaradlar teşkil edirdi. O hemişe ve her yerde
olurdu. Gemide en çox nifret edilen edilen adam o idi. Biz onu şax üzüne Mister
Çoxbilmiş çağırırdıq. O ise bunu kompliment kimi qebul edirdi. O mübahiseni seven
adam idi. Onunla razılaşmayanda, bunu şöhretine tehqir hesab edirdi, çünki o her şeyi
hamıdan çox bilirdi. Onunla razılaşmayana qeder mövzu menasız olsa bele, o söhbeti
bitirmezdi. Heç ağlına da getirmirdi ki, o da sehv ede biler. Yeqin o genc olduğundan
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç