balaca günahsız varlığın seni göre bilmesi heç nedir? Her şeyden
elave, indi sen özün derk etmelisen ki, ne veziyyetdesen. Meni bu rehmsizliye göre
bağışla, ancaq… axı sen... axı sen kabussan ... ve orada ki, menim uşaqlarım var, men ora
kabusları buraxmaram, menim ezizim...
Demeli, heç cür?
Demeli, heç cür ezizim, heç bilmirem daha ne de... Onun son kelmesi ağzında qaldı.
Appaşer bir göz qırpımında yoxa çıxmışdı. Tekce pillekenlerle tele*** aşağı enen
birisinin ayaq sesleri eşidilirdi.
Konservatoriyanın direktoru maestro Mario Tamburlani konsertden çıxıb evine
qayıdanda, - onun menzili de ele konservatoriyanın içinde idi, - saatların zengi gece birin
yarısını vururdu. O, evinin qapısına çatar-çatmaz, elindeki açarı qapıdakı deşiye salıb, bir
defe fırlatmışdı ki, arxadan kiminse pıçıltısını eşitdi: Maestro, Maestro! O, birden geri
çevrilende, qarşısında dayanmış Appaşeri gördü.
Tamburlani mahir diplomat, nece deyerler savoir faire (bacarıqlı-fransızca), tedbirli,
heyatda işlerini ehtiyatla tutmağı bacaran bir adam kimi tanınırdı. Hemin bu meziyyetleri
ve ya qüsurları, - onu cüzi xidmetlerine reğmen, cemiyyetde daha yüksek seviyyeye
qaldıra bilmişdi. O, veziyyeti birce göz qırpımında qiymetlendirdi.
Ah, menim ezizim - deye maestro mehriban ve heyecanlı bir sesle şirin-şirin dillendi,
- o, ellerini skripkaçıya teref uzadır, eyni zamanda ona bir metrden çox yaxınlaşmamağa
çalışırdı. Menim ezizim, ezizim... sen eger bilseydin qelbimdeki bu boşluq...
Nece, nece?- deye qulaqdan bir az zeif olan Appaşer, - bele ki, xülyalarda hissiyyat
adeten kütleşmiş olur, - tekrar soruşdu. Sen bir qeder hövsele et, men daha evvelki tek
eşitmirem...
Oh, başa düşürem, ezizim, başa düşürem... Ancaq ne etmeli, bağıra bilmerem ki!
İçeride Ada yatıb, bir de ki...
Bağışla… elbette... ancaq sen meni birce deqiqelik içeri buraxmazdın? Neçe saatdır
ayaq üsteyem.
Yox, yox, Allah xatirine, Blits duyub elese, batdıq.

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>

Shehrezat [OFF] (20.03.2015 / 15:17)

Shehrezat [OFF] (20.03.2015 / 15:16)