uşağın sol böyründen deyib dalından çıxmışdı.
Abbas qalxıb yerimek istedi. Lakin üç qedem getmemişdi ki, dübare yıxıldı, Abbas sürüne-sürüne özünü bacısının üstüne saldı, gördü ki, gözleri yumuludur.
Amma dodaqları ayrıla qalmışdır. Ele bil ki, deyir: Qardaş, Abbas,mene su ver.
Abbas Zeynebi qucaqlayıb öpe-öpe deyirdi:
-Bacı, Zeyneb, gözlerini aç, gelmişem.
Bu hadiseden altı saat keçdi. Dexi tüfengin gurultusu kesilmişdi.
Dağların arasını tüstü almışdı. Bu tüstü Qayadibi kendinin yanmış evlerinin ve bağlarının tüstüsü idi.
Beş-altı saat bundan qabaq cennet bağına benzeyen Qayadibi kendi, indi yanıb kül olmuşdu.
Ehalisi ise bir parası qetle yetişib, yerde qalanı da qaçıb dağlarda, meşelerde gizlenmişdi.
Quldur Sefer qardaşının intiqamını bele aldı.
Gün batdı, ay çıxdı. Nağıl olunan yerlerde bir ses çıxmırdı. Heyvanlar ve quşlar insanların vehşi hereketinden ele xofa düşmüşdüler ki, hele cüret edib yuvalarından çıxa bilmirdiler.
Ay yavaş-yavaş qalxıb, qemgin-qemgin insanların tutduğu vehşi emellerebaxırdı.
Geceden xeyli keçmiş bir arvad dağları, daşları, meşeleri axtarırdı.
Bu arvad Fatma ve axtardığı da iki balası idi.
-Zeyneb, Abbas, gözel balalarım, yetim balalarım, haradasınız, ses verin! - deye Fatma nale edirdi.
Lakin çemen üstünde, laleler arasında qucaq-qucağa verib qanlarına qeltan olmuş Zeyneb ve Abbas - bu iki mesum anaları Fatmanın nalesini eşitmirdiler.

<< 1 ... 3 4 [5]

Shehrezat [OFF] (20.03.2015 / 14:59)