qorxur.İrade menden soruşdu ki, siz Kamyunu sevirsiniz, ele-
mi? Dedim ki, beli, o yazıçıya böyük reğbetim var. Amma qız
el çekmirdi: “A za çto vı löbite eqo?” Yadımdadı ki, bu suala konkret cavab vere bilmedim ve
adeten, bele hallarda işletdiyim cümleni tekrar eleyib “ona göre
ki, Kamyu yaxşı yazıçıdır”, dedim. − Qardaş, biz mezlum ve yoxsul adamlarıq. Şor-çörek heyata dad verir. Biz qorxuruq ki, heyatımızla birlikde olub-
qalan bir tike çöreyimizi de itirek”, − “Mühasire veziyyeti” faciesinde Kadis şeheri camaatını temsil eleyen xor bele deyir.
Sonra da mene deyirler: axı sen bu Komyuda ne görmüsen?Bele görünürdü ki, iclas meselesi baş tutmayacaq.
Metbuat vasitesiyle direktora müraciet elemek nece? − Bilmirem bu fikir hardan ağlıma geldi.
Evveller bu zavodda rehber vezifelerde işleyenlerin hamısı kollektivin öz içinde yetişmiş adamlar olurdu, onlar da
camaatı tanıyırdılar deye, arada az-çox hörmet var idi, işçini heç olmasa adam yerine qoyur, onunla insan kimi reftar ele-
yirdiler. Bunlar ise bir deste yad adamdı, heresini bir terefden tutub getiribler, bilmirsen kimdiler, ne yuvanın quşudular: ger-
den çekib, saymazyana durublar, qırımlarından müftexorluq,yekexanalıq, harınlıq yağır.
Müharibe başlamışdı artıq ve men bilirdim ki, bele
olacaq. Keçen ilin dekabr ayında iş yoldaşlarımdan biri mezu-
niyyetden qayıtmışdı, dedi: “İki aydı işlemirem, kenddeydim,
heç neden xeberim yoxdu. Zavodda ne var, ne yox, veziyyet
necedi?”
− Veziyyet pisdi, müharibe olacaq, − dedim. Teeccüblendi ve men elave eledim: − Beli, veziyyet çox pisdi, bu iş
sülh yoluyla düzelen deyil, müharibe olacaq.Bu söhbetden üç hefte sonra, yeni il erafesinde başqa
bir iş yoldaşıma da ele dedim. Bir qarlı gün idi, özü de iş günü deyildi, iş yoldaşım küçede meni gördü ve maşını yolun
qırağına verib saxladı. Görüşüb, hal-ehval tutduq, soruşdu ki,işlerin necedi, tezegelenlerle dil tapa bilirsenmi? Dedim, dil
tapmaq nedi, veziyyet qelizdi, müharibe olacaq.

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 21 >>

Shehrezat [OFF] (10.03.2015 / 00:42)