Söhbet uzanırdı, hava da soyuq idi, keçib maşında oturdum, xeyli derd-
leşdik. − Mence, direktorun özüyle söhbet elesen yaxşıdı, − iş yoldaşım dedi. Bu sözü üçüncü, ya da, deyesen, dördüncü de-
feydi ki, tekrar eleyirdi.Ürek qızdırıb “müharibe olacaq” dediyim adamlar qor-
xuya düşüb, narahat olur: “Neyine lazımdı? Hamı nece, sen de ele: get, başını aşağı sal, işinle meşqul ol”, − deyirdiler.
Tanışlarımın heyecanı esassız deyildi: dava elemek istediyim adamlar çoxdu, onların pulu da çoxdu, üstegel, her an
mene qarşı çevire bilecekleri hakimiyyet var ellerinde.
Men ise tekem: tek-tenha. Eslinde, bele qeyri-beraber mübarizeye girişmek fikrine düşmek, onu dile getirmek özü de mövcud şeraitde tehlükeli bir addımdır.
“Müharibe olacaq” desem de, düzüne qalsa, heç neyi deyişdirmeyecek ve son neticede mene ziyandan başqa bir şey
vermeyecek qarşıdurmaya getmek istemirdim: böyük bir mafiyayla kelle-kelleye gelmek, tek-tenha mübarize aparmaq asan
iş deyil. Amma hadiseler ele inkişaf eleyirdi ki, ele bil hansısa
gizli bir qüvve meni tutub, zorla o qarşıdurmaya sürükleyirdi ve bir de baxıb gördüm ki, müharibe başlayıb. Ağlıma gelen
başıma gelir, − bilirdim ki, bele de olacaq.Men onları bir-neçe şeyde, esasen de, maliyye fırıldaq-
larında ittiham eleyirdim. Eslinde, onların bütün fealiyyeti ele maliyye fırıldağından ibaretdir.
Onların mene irad tutacaqları bir şey yox idi, bütün qüvvelerini seferberliye alıb, meni dolaşdırmaq ve nese bir
behane tapıb, işden çıxartmaq isteyirdiler. Bu cılız isteyin onlara xeyir vermeyeceyini, eksine, son neticede ziyan vuracağını
bilsem de, işden çıxarılmaq, sonra tezeden berpa olmaq kimi,uzun ve üzücü bir proseduru keçmek istemirdim. Diger teref-
den de düşmenlerime kiçik ve müveqqeti de olsa, her hansı üs-tünlük şansını vermek fikrim yox idi.
Heç kim bizim işimize qarışmırdı. Men de, düzü, incimirdim, fikirleşirdim ki, camaat neylesin, her kes öz canının
hayındadı. Yalnız bir-iki nefer sözde nese deyir, arada

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 21 >>

Shehrezat [OFF] (10.03.2015 / 00:42)