Sevirem. Ve bir söz daha artır. Seni sevirem... Ve bir neçe söz daha: seni senin ağlına getire bilmeyeceyin qeder sevirem. Eger seni seviremse bunun qederi var? Sevmedim bu "qeder" sözünü. Replay: seni heç bir "qeder"in ölçe bilmeyeci bir sevgi ile sevirem. Gülürem otağımda. Bir az da göz yaşı var yanaqlarda. Bilmirem nedendi bu axan yaşlar. Bir az da musiqi var. Otağımın aurası lirikadan aslı qalıb. Hakim notlar hisslere. Atmosfer tezyiqinden uzaqda... Yox damarlara heroin yeritmemişem, evezine bir az sevgi yeritdim beyinde senin xeyallarınla birlikde. Mest olmuşam sevgiden. Cümlelerim mence ifade eder her şeyi. Axı cümleler hemişe bizi ele verir. Fikirlerim kimi onların da yerlerini qarışdırmışam. Mübteda, xeber, tamamlıq, abzaslar, vergüller, nöqteler... onlar da uzaq menim tek dünyadan. Reqs edir beyinde xeyallar, fikirler darma-dağın... Qanadsız da uçmaq olarmış. Hardayam men? Bağışla! Hardayıq biz? Yox, yox. Bura dünyanı elinde oyuncaq eliyen o psix oğlanın dünyası deyil.
Sense onun uydurma lal sevgilisi deyilsen. Sen menim üreyimde mense Everestin zirvesinde. Men psixem. Ferqlenirem - deyir qızlar başqa oğlanlardan. Ferqliyem? Sendemi bele düşünürsen? Amma eslinde ferqli olan onlardır. Men ki, sıradan insanam. Sadece olduğum sırada insanlar yoxdur. Qeribedir. Ne qeribedir? Özümle bele danışmağım? Yox bu eslinde tebiidir. Senin kimi... Payızdan sonra qışın gelmesi kimi... Yağışın meleklerin göz yaşı olması kimi... Men sensiz günlerde hemişe özümle bele danışmışam. Senli günlerde de özümle danışıram. Çünki sen ele esl mensen. Ve men de senem. Deyecekler bu deli Nesimi sayır özünü. Bir bedene iki cahan sığışarmı, bir cahanın özüne yer tapa bilmediyi zemanede? Stop! Bir az evvelde itmiş cümleni geri qaytaraq. Ne qeribedir? Qeribe olan sevgiden çekinib, içindeki alovu hamıdan gizleden oğlan indi sevgiden yazır. Kim açdı sevgi otağının qapısını? Kim imkan verdi qaçsın hebs etdiyim setirler? Bezmirem eyni mahnıya tekrar-tekrar qulaq asmaqdan. Nece ki bezmirem

[1] 2 >>