Yadındadırmı internetde danışmağımız ? Artıq 2 ilin sirdaşı olmuşduq . Qelbimin derinliklerindeki ,hetta yaxınlarımın bele bilmediyi sirrleri sen bilirdin . Senin sirrlerini ise men . Dost idik . Sene “dostum” deye müraciet edirdim . Amma qelbimde qene qarşı sevgi yaranmışdı . Deye bilmirdim . Qebul etmeyeceyinden qorxurdum . Mene zaman lazım idi . Düşünmek üçün, güc toplamaq üçün, hemçinin sene de, “O”-nu unutmaq üçün . Bilirdim heyatında kimse var, amma emin idim ki, onu sevmirsen ...

Sene “Seni Sevirem” demek anı artıq gelib çatmışdı . Her birimiz yetkin insanlar idik . Senin de qelbinde mene qarşı olan hissleri duymuşdum, buna göre cesaretim bir az artmışdı . Bu etirafı senin ad gününe saxladım, düşündüm ki, seninçün ikiqat hediyye olar ...

Yadındadırmı sene ilk defe ellerinden tutub titreye-titreye “seni sevirem” demeyim ?Yadındadırmı o utancaq baxışlarımız ? Qızarmışdın, sanki dersde danlanmış uşaq kimi üzünü künce çevirib susmuşdun . Amma sevinirdin . Çünki, sen bunu gözleyirdin...

Yadındadırmı seki ile üzüyuxarı, zarafat ede-ede getmeyimiz ? Herden “sen pissen” deyib guya geri qayıtmağın ? Ve sonra da “zarafat eliyirdim, seni sevirem” deyib meni qucaqlamağın ?! Yadındadırmı geceler evde heçkes eşitmesin deye pıçıltıyla danışmağın ? Sesin çox şirin idi . Ele hey eşitmek isteyirdim senin pıçıltını,mene ruh verirdi ...
Geceni çox sevirdin, her gece gezmeye çıxırdıq. Ulduzları seyr edirdik . “Bu ulduz menem, sönmeyime az qalıb” deyirdin, menise bunu adi bir zarafat kimi qebul edirdim . Amma ... Amma bilmirem ne oldu... Heyatıma uzun bir sükut çökdü, meni terk etdin . Ulduzlarmı ayırdı bizi,yoxsa heyatmı ?! Bilmirem, ezizim !

Seninçün çox darıxmışam, sesin üçün, tebessümün üçün . Pıçıltın üçün, gülüşün üçün . Gözel qelbin üçün . Ve nehayet “sönmeyine az qalan” bir Ulduz üçün ! O, menim heyatımın ulduzu idi . Bir zaman yanımda idi, indi ise elçatmaz göylerden qebrin üzerine nur saçaraq göz yaşlarımı parıldadır ! O ulduz sensen, hansı ki, ömür

[1] 2 >>