işe yaramaz!. dedi. Onu kim alacaq ki?

- Amma uzatdın ha!. deye güldü adam. Onu da, sağ ayağı eskik olan bir uşağa sataram.

Kiçik uşağın ağılı, bu sözlere yatmışdı. Adam, davam ederek:

- Üstelik de şagirdsen deyilmi? deye soruşdu.

- İkiye gedirem!.deye atıldı uşaq. Üçe keçdim sayılır.

- Lap yaxşı!. dedi adam. 5 manat da şagird endirimi etsek, geri qalar 5 manat. O da bazarlıq payı olar. Bu veziyyetde ayaqqabı senindir, satdım getdi!.

Ayaqqabıçı, uşağın çaşmış baxışları arasında dükana girdi. İçerideki refler, onun beyendiyi modelin eynisiyle dolu idi. Amma adam, vitrinde olanı çıxartdı. Bir taburetka götürüb döndükden sonra, uşağı oturdub yeni ayaqqabısını geydirdi. Ve çıxartdığı köhneni göstererek:

- Menim satış emeliyyatım bitdi!. dedi. Sen de mene, bunu satsan memnun olaram.

- Zarafatmı edirsiniz? deye kekeledi uşaq. Onun dabanı deşilmek üzredir. Köhne bir ayaqqabı, pul edermi?

- Sen çox cahil qalmısan ay yoldaş.. dedi, adam. Antikvar eşyalardan xeberin yoxdur her halda. Bir antikvar ne qeder köhne ise, o qeder çıx pul mebleği eder. Bu yüzden ayaqqabın, mence en az 30- 40 manat eder.

Kiçik uşaq, ard-arda yaşadığı şokları, üzerinden ata bilmiş deyildi. Mütleq bir yuxuda olmalı idi. Hem de heyatındakı en gözel yuxu. Adamın, heyecandan terleyen ovuclarına sıxıştırdığı kağız pullara göz gezdirdikden
sonra, 10 manatlıq banknotu geri vererek:

- Mene göre 20 manat besdir..dedi. Endirim mövsümünü başlatdınız axı!..

Adam onu qıra bilmeyib pulu götürdü. Ve bu vaxt yanağına bir öpüş qondurdu. Nedense içi içine sığmırdı.Eger bütün mallarını bir günde satsa, bele bir xoşbextliyi tapa bilmezdi. Uşaq, yavaşca yerinden qalxdı.Sanki qoltuqağacına ehtiyac duymurdu.İsti bir tebessümle teşekkür edib:

- Atam haqlıymış!. dedi. Şikest olduğum üçün, kederlenmeme heç ehtiyac yoxdur!.? demişdi…

ALLAH HEÇ KİMDEN MERHEMET HİSSİNİ ESKİK ETMESİN..!

<< 1 [2]