halına ağlayırdı,onun kimsesiz olduğuna,onun niye bu yaşda çöle atıldığını düşünüb ağlayırdı.
Nurani qoca uşağı öz evine getirir ve evde onun rahat,sağlam ve gelecek heyatında da xoşbext yaşaması üçün her cür şerait yaradır.İller keçir ve belece körpe yavaş-yavaş böyüyüb başa çatır. Heyatı yenice derk elemeye başlayan bu qız xeyalında onun valideynlerinin kim olduğunu düşünür,amma cavab tapa bilmir.Axı o valideynlerini görmeyib,ele tezece dünyaya göz açmışdı ki,körpe qızcığaz valideyn qayğısından,valideyn nevazişinden uzaq düşdü ve haqqında behs etdiyimiz hemin bu qoca ona esl valideyn qayğısı göstermişdi.Onun hem valideyni olub, hem de dayesi olub.Hemin bu kimsesiz qız bir gün qocadan onun valideynlerinin kim olduğunu soruşur.Bu sual qocanı çox sarsıdır amma heqiqeti qızdan gizletmeye mecbur olur.Cavabında ise qıza yalandan senin valideynlerin uzaqdadır amma tezlikle qayıdacaqlar deyir.Qız da her gece tanrıya dua edir ki,onu valideynlerine qovuşdursun.
Çox keçmir ki,qoca berk xestelenir,hetta xesteliyi onun ölümüne de sebeb olur.Lakin qoca ölümünden qabaq qıza bütün gizli qalan sirrlerini açıb deyir.Qız da heqiqetleri öyrendikce için-için ağlayırdı.Onun küçeye atılmış kimsesiz bir uşaq olduğunu bilenden sonra keçmişini düşünmek bele istemirdi.Çünki keçmişinden ona yalnız küçeye atılması xatire qalmışdı.Yazıq qız her gece hıçqırıqlı dualarla ellerini göye açıb valideynlerine qovuşması üçün tanrıya dua edirdi, amma hardan bileydi ki,onun valideynleri bu qeder acımasız,bu qeder qeddardırlar.Ona qarşı nece soyuqqanlı davranıblar.Bunları düşünmek bele insana çox ağır gelir.Elbette ki,bu cür ezablar içinde yaşamaqdansa ölmek daha yaxşıdır.
İndi ise men bütün xalqıma seslenirem.Eziz xalqım.Gelin heç olmasa bu günden sonra qalan ömrümüzü körpelerimize hesr edek,çünki onların her zaman qayğıya ehtiyacı var...!

<< 1 [2]