İndi oxuyacağınız hekaye mene nelerise anlatdı. Sizlerle bölüşmek ve fikirlerinizi bilmek istedim:


Böyükler, uşaqların söhbetlerine yarımçıq qulaq asdıqlarına göre, onların sözlerinde gizli derin menaları tuta bilmezler...

“Bizim eve, arvadıma paltarların, örtülerin, çarşafların
söküklerinin tikilmesinde kömek eden bir derzi qadın gelir.
Bu qadın bize geldiyi zaman kiçik oğulunu da yanında
getirer. Bax budur ki, men qalıcı ve derin imanın menasını bu kiçik uşaqdan
öyrendim.. Onunla uzun zamandan beri dost olduğumdan,
bizim eve geldiyinde ona laqeyd yanaşmıram ve söhbet edirem.

Bu yaxınlarda mene yaxında gözel bir futbol topu alacağını söyledi.
Ondan növbeti görüşde futbol topunu alıb-almadığını soruşdum.
Uşaq cavab verdi: "Xeyr efendim, anam helelik
topa ayıracaq pulumuz olmadığını söyledi".

Onun bu sözleri, veziyyetlerinin yaxında düzeleceyine dair
derin inancını gösterirdi. Xüsusile, istifade etdiyi 'helelik'
sözünde qüvvetli bir güvenin izi sezilirdi.

Bu uşağın söyledikleri meni uzun-uzun düşündürdü. Onu
uzun bir müddet görmedim. Günün birinde yene ona rast geldim.
Uşaq, bağçada oturmuş, bir qarışqa yuvasını seyr edirdi.

Yavaşca yanına yaxınlaşdım.
Onu danışdırmaq üçün atasından behs etdim:
"Eve gedince yemekden sonra atanla oynayacaqsanmı?
Yoxsa yemekden sonra derhal yatacaqsanmı?" deye soruşdum.
Uşaq ciddilikle üzüme baxdı ve:
"Atam bir qezaya düşdüyünden xestexanada. Helelik
atamla oynaya bilmeyeceyem!" dedi.

Keçen gün yolum, oturduqları mehelleye düşdü.
Uşağı yolda telesikle gederken gördüm. Eyninde temiz
tünd reng bir paltar vardı. "Heyy" deye seslendim.
"Niye bayramlıq paltarları geyinmisen?
Her halda xestexanaya atanı görmeye gedirsen."
Uşaq gülümseyerek başını yelledi. Bundan sonra
söylediyi sözler, dünyanı içinde yaşamağa deyer bir hala getiren,
ölümden sonrakı heyata olan imanın bir insan üçün neler
ede bileceyini anlamama sebeb olan sözler idi...