sevginin böylesi

Kadın her sabah olduğu gibi o günde beyaz değneği
ve el yordamı ile otobüse binmişti.Şoför:Soldan üçüncü sıra boş
hanımefendi, dedi.Kadın 32 yaşında güzel bir bayandı ve eşi oldukça
yakışıklı bir deniz subayı idi.Bundan bir kaç ay önce yanlış bir
teşhis sonucu gerçekleştirilen ameliyatla gözlerini kaybetmişti genç
kadın ve asla göremeyecekti.Kocası ameliyattan sonra acı gerçeği
öğrenince yıkılmış ve kendi kendine bir söz vermişti.Asla karısını
yalnız bırakmayacak, ona sonuna kadar destek olacak, kendi ayakları
üzerinde durana kadar cesaret
verecekti.

Günler geçiyordu.Kadın her geçen gün kendini daha kötü
hissediyor, çok sevdiği kocasına yük olduğunu düşünüyordu.Eşinin bu
içine kapanık, karamsar hali kocayı çok üzüyordu.Bir an önce bir
şeyler yapması gerekiyordu, karısı günden güne kendi içine kapanık
dünyasında kayboluyordu.Bütün gün düşündü koca, nasıl yardım
edebilirim güzeller güzeli eşime diye.Birden aklına eşinin eski işi
geldi.Geri dönmesini
isteyecekti.Ama bunu ona nasıl söyleyecekti, çünkü artık çok
kırılgan ve neşesizdi.
Bütün cesaretini toplayarak akşam karısına konuyu açtı.Karısı dehşetle
gözlerini açtı:Ben bunu nasıl yaparım ben körüm, diye bağırdı.

Kocası ona destek olacağını, her sabah kendisinin işe bırakacağını
ve akşamları da iş çıkışında alacağını ve ona çok güvendiğini
söyledi.Çünkü eşini tanıyordu ve bunu başarabileceğini biliyordu.Kadın
büyük bir umutsuzlukla kabul etti çünkü eşini çok seviyordu ve onu
kırmak istemiyordu.Her sabah eşini işine bırakıyor ve akşamları da
alıyordu fedakar koca.Günler böyle ilerledi, karısı eskisinden biraz
daha iyiydi.Fakat kocası daha fazlasını istiyordu, kendisine söz
vermişti sonuna kadar gidecekti.Aksam karısına:Artık işe kendin gidip
gelmelisin, dedi.Kadın şaşırmıştı.Bunu asla yapamayacağını
söyledi.Kocası ısrar edince onu yine kıramadı ve bütün cesaretini
topladı.Bunu kendisi de istiyordu
ama o kadar güveni yoktu.

[1] 2 >>