sen kendini bil! öyle tanı insanları ve beni!

Bakışlarımın ölülüğünden sevgimin diriliği okunur.
-Titrer durur ellerim yanında. Vücudum ürpermeye dolar. Üşürüm -ben senin yanında. Çünkü varlığın içime serinlik verir.
-Seni gözlerinden seyredemiyorum. Bana kalbinin gözlerini aç.
-Seni acılarımın içinde canım gibi saklıyorum.
-Ben senin yüzünden çektiğim her şeye razıyım. Ama senin benim yüzümden azap çekmeni istemem.
-Acını acım bilerek acını yüklenmek istiyorum.
-Açılırken avuçlarım sessizliğe ellerinin içindeyim. Ağlamak geliyorsa içinde, ağla; gözyaşının içindeyim.
-Dokunsan haykıracak bıraksan ağlayacağım.

-Kim ağlasın gülüşlerine. Kim gülüp geçsin insanların çekilmez dert dediklerine
-Göz yaşların neden düşer o gözlerinden bilmem ki? Yıldızlar yere düşmezdi benim bildiğim…
-Dağ düştü üstümüze yıkılmadık ama; insan değdi tenimize acısı yıktı bizi.
-Sensiz geçirdim tek bir an yokluğunda ki sevgine vurulan bir düğümdür.
-Gözlerimde bir damla yaş olduğun gün, korkarım ki seni hiç bırakamayacağım.
-Birlikteliğimiz ayrılığın zirvesinde devam etmeli.
-İnsanlar seni tanımak istiyor, sen ise bana kendini tanıtıyorsun.
-Ben bir insanı sevme cesaretini gösterdim. Sen ise bir insan olma cesaretini gösteremiyorsun.
-Sen sende olmak istersin ama sende olan nerde olmak ister bilir misin? Sen seni bil. Sende olan varacağı yeri bilir.
-Sen insanlar için var olmalısın. İnsanların senin için var olmasını istememelisin.
-Dünyayı değiştirmeden evvel, dünyanın seni değiştiremeyeceği bir sağlamlığı elde etmeye çalış.
-Gökler temizdir yerlerse çamur. Gökleri isteyen ışığı bulur. Yerde kalansa çamurda yürür.
-Artık kimseler senin dünyana giremiyorsa sen herkesin dünyasına girmişsin demektir.
-Böldün aydınlığımı, karanlığım sende kaldı.
-Beni insanlarda arama, kendinde ara beni.
-Sen hangi dünyanın insanısın. Gerçeklerin mi doğruların mı?
-Yıllara bölüyorum geceleri bitmiyorlar. Ne diye sensiz böyle zor geçiyor z