TESLİM OLMADAN( HARİKA BİŞEY BU YA......)

Yaşamak.. Teslim olmadan yaşamak..

"Uzaklar çağırıyor beni kalbim hep oralarda atıyor. Ama bırakıp gidemiyorum ki onu. Bırakıp gitsem bile atabilir miyim içimden hiç. İçim daralıyor günlerdir, yakınları uzak ediyor inatla bize.
Yasakladı bana kendini yine, yasakladı ve göstermiyor içini. İzin vermiyor ona dokunmama, seni anlıyorum dememe izin vermiyor. Biliyor nasıl sevildiğini, biliyor kendi için ne savaşlar verildiğini.
Boğuluyorum, kaçıp gitmek istiyorum.. Ahh keşke onu buralarda bırakıp gidebilsem diyorum bazen, benden gün be gün uzaklaşmasını seyretmektense onu bir yerlerde bırakıp özgürce kanat çırpabilsem bilmediğim, hiç görmediğim ülkelere, sokaklara, caddelere gidebilsem..

Bu kadar içimde bu kadar benimleyken bunu yapabilecek gücü bulabilir miyim kendimde diyorum, aslında bunu derken bile cevabını biliyorum. Onsuz özgürlüğün bile tadı olmaz, biliyorum.
Beni suçlayışlarını, senin aşkın pazarlıklı deyişlerini hatırlıyorum. Öylece susuyorum, hayır bile diyemiyorum, desem bile beni duymuyor, bunu çok iyi biliyorum.

Onunla birlikte aklımı, ruhumu sağlığımı yitiriyorum. Kendi kaybolmuşluğuna çekiyor beni de, teslim olmayacağım sana diyemiyorum. Zaten çoktan kayıtsız şartsız beni teslim aldığını anlıyorum. Sadece bekliyorum, bizim için hazırladığı sona şahit olacağım günü yüreğim dar ağacında bekliyorum.." Daphe diye imza vardı, benim özetlediğim uzun mektubun altında.. Yüzlerce benzerinden biriydi.. Onu seçme sebebim anlatımın güzelliği oldu..

Daphe de tipik bir örnek.. Gençlikte hep yaşadık.. Birini seversiniz. Gider.. Onunla dünyanın gittiğini sanırsınız.. Bir başka zaman, bir başka yerde bir başkasının sizi beklediği aklınızın köşesinden geçmez.. Silkinemez, sizi bekleyen yeni hayata başlayamazsınız hemen, bu duygu yüzünden..

Sevgili Dapheler..
Hayat hem de öylesi devam ediyor ki..
İşte öğüt değil, gerçek.. Semih Ünlü'nün mektubu, bana değil, sana, senin gibi tutkularına kapılıp,

[1] 2 >>