ağlıyordu. çünkü o buradan gidecek ve ANKARA'ya
yerleşecekti.herkes yine benimle uğraşmaya ,ağıtlar yakmaya başladılar...o kadar üzülüyodumki...çok kızıyodum,içinden GİTME BENİ BURDA BIRAKMA diyodum.
ama sadece içimden diyebiliyodummm.üzülüyodum sadece üzülüyodum.başka çarem yoktu. ona sadece şiirler yazabiliyodum .ama okuyamıyodum. neyse aradan üç hafta
geçti ve karne günü geldi.ben onu artık unuttum diyodum.ama sadece öyle zannediyomuşum.halbuki unutmamışım.karne alırken acaba gelcekmi diye içimden geçirdim.ama
kızım sen artık onu unuttun aklından bile geçirme dedim kendime...
okul bitti ve artık o ANKARA'daydı.ilgilenmiyodum.aklıma bile getirmiyodum.başkalarıyla ilgilenmeye çalışıyor , stajımı düşünüyordum.bir süre böyle devam etti.
taki düne kadar.dün arkadaşalarımdan biri MURAT'ın istanbul'a geleceğini söyledi.o zaman içimde bişeyler koptu.ve umrumda olmadığını söyledim.BANANE dedim.
istanbula sınavı için geliyormuş .gelirse gelsin dedim.üzüldüm ama .dün nedense ERCAN'ın dediklerinin doğru olmasını o kadar çok istedimki.dediki "murat seni çok seviyo ve seni çok özledi "
bu yüzden istanbula geliyo....o an bana bişeyler oldu...biliyodum şaka yaptığını ama yinede böyle olmasını çok istedim.keşke dedim...ama sonra saçmalama kızım dedim kendime.
gece rüyamda onu gördüm.istanbula geliyo ve ilk aradığı kişi ben oluyorum.beni buluyo ve sarılıyo ve bana SENİ SEVİYORUM EMEL DİYO.o kadar seviniyorumki.
bende seni seviyorum MURAT diyemeden rüyadan uyanıyorum.en çok zoruma gidende RÜYAMDA BİLE OLSA ONA SENİ SEVİYORUM diyemedimmm.

bu hikaye 2005-2006 döneminde yaşanmış ve hala yaşanmakta olan bir hikayedir.

<< 1 2 [3]