sonra dedi.bende keşke telefonun olsaydı daha rahat konuşabilirdik dedim.olsu sen istedikten sonra ben seni bi şekilde ararım dedi çok sevinmiştim bu lafına neyse vedalaştık ve kapattık tel i.ben artık telefonu yanımdam ayırmıyodum diğer oğalanada ihanet etmemek ve vicdan azabı çekmemek için ayrılmıştım.2 gün sonra tekrar aradı artık telefon etmeleri dahada sıklaşmıştı.çokmutluydum ama duyak istediğim şeyleri neden sölemiyo diye düşünürken bi gün telefon etti ve sinem dayanamıcam seni seviyorum ve seninle birlikte olmayı çok istiyorum dedi bende tamam dedim ve ilişkimiz başladı herşey o kadar güzel gidiodiki dünyanın en mutlu insanı benim yaz tatillerinde beraberdik ve konyada okuduğu için bende ankaradayım 2 hafat bi gelirdi beni görmeye ben giderdim falan yani çok güzeldi taa ki 14 08 2005 e kadar o gün sabah 4,30 da aldığım bi mesajla uyandım sinem biliyorum bana çok kızacaksın ama seninle ayrılmak zorundayız çünki ben almanyaya yerleşip orda kendime bi hayat kurmaya karar verdim orda yaşayabilmek içinde biri ie evlenip hayatımı kurtarcam böyle olmuyo diye.kan beynime sıçradı ağlamaya başladım ama nasıl ağlamak.bende eren sen bilirsin beni paraya tercih ediyosan sana dicek bişeyim yok dedim.o bana tekrar mesajda sinem böyle konuşma içim parçalanıyo seni halen çok seviyorum ama böyle olmak zorunda yalnız senden bişi rica etcem son bir kez göreyim seni diye yazıodu mesajda.bende tamam dedim herzamanki buluşma yerini söledi ve o gün saat 4 de buluşmaya karar verdik.karşıdan geldiğini görüce ağlamaya başladım hemen parka gitttik ve kollarına sardı beni hiç bişi demeden sadece sımsıkı sarıyordu.bense ağlıyorartık bitierlim hadi git dedim tamam dedi.ve ölürcesine sımsıkı sarıldık birbirimize ve oda ağlamaya başladı.son kez alnımdan öptü ve giderken elime bir kağıt sıkıştırı evde oku tamammı dei tamam dedim.eve gittim hemen yazıyı okumaya başladım.su yazıyodu:DAYANAMAM İNAN DAYANAMAM BUNA DOKUNAMAM BİR AN TUTUNAMAM SANA HARCANIRIM UĞRUNA ALDIRMADAN ZAMANA DİYEMEM

<< 1 [2] 3 >>